De Sollembergmolen werd voor het eerst vermeld in het domamiaal cijsboek van 1321. Het was een banmolen en een leen van de heerlijkheid van de heren van Aa.

In 1357 stond Jan van den Steenweghe de helft van zijn rechten op de molen af aan Wouter van Dielbeke, geheten van den Driessche.

Het hof en de molen zijn gelegen langs de heerbaan van Nijvel over Laekt naar Brussel.

In 1404 verkocht de familie de Coninc het hof aan het kapittel van O.L. Vrouw van Kamerijk.

Nadien ging het over naar Karel Boisot. Als Geus, stond hij bij de raad van beroerten aan de verkeerde kant en zijn goederen, waaronder de watermolen, werden door de staat onteigend.

Later gingen de rechten over op de "van Witthem's" van Beersel.

In 1665 verkochten de "de Cusance's" - "enen watercorenmolen metten huysinghe, stallinghe ende ervent e Sollenberghe" - aan Jan De Leew.

In de 18de eeuw behoorde de banmolen toe aan de heren van Huizingen en moesten de parochianen "met al hunne graenen so mout, sweynaert, graenen tot het backen van broedt ende alle andere te maelen graenen ter moelen te gaen tot Sollenberghe".

Het huidige molengebouw werd opgetrokken omstreeks 1809, samen met de stallingen van het hof. Het woonhuis dateert van 1833.

De hofstede met bijgebouwen werd in 1900 gekocht door Felix Crockaert, de molen door een zekere Walleman.

Na hem werd Victor Eeman (+1948), zoon van de molenaar Jozef Eeman op de windmolen te Sint-Martens-Lierde, eigenaar. Hij liet de molen uitbaten door zijn jongere broer Henri.

In 1930 brandde de molen uit in niet opgehelderde omstandigheden. Henri richtte in 1933 een nieuwe graanmolen op te Huizingen in de Vaucampslaan nr. 81, aangedreven met een elektromoter van 10 pk. Deze molen werd later overgenomen en uitgebreid door Frans Chabert.

Victor liet zijn watermolen herstellen en in 1935 kwam een andere broer, Jozef Eeman en zijn vrouw Maria Van Hecke op de molen wonen. Ze batten er ook een herberg uit. Jozef was voordien "maalder" op de molen van Marchienne-au-Pont.

Na de dood van Jozef in 1950 raakte de molen in onbruik en was er alleen nog een herberg gevestigd. In 1960 werd de molentak die water naar de molen voerde gedempt met grond afkomstig uit het Provinciaal Domein van Huizingen.
Maria baatte de herberg verder uit tot in 1968 en ging dan terug naar Sint-Martens-Lierde waar ze in 1971 overleed. Haar enige dochter, getrouwd met de Huizingenaar Vekemans woont nu nog op het molengoed Tempel 69 te Sint-Martens-Lierde.

In 1970 kocht Marcel Rampelberg het gebouw en baatte er de herberg "De Molen" en later een discotheek onder dezelfde naam uit.

Jan Degreve liet de taverne in 2004 over aan de gebroeders Laurent en Ralph Mertens. Zij baten er restaurant "De Molen" uit en voerden er verbouwings- en renovatiewerken uit in 2007-2008.Het onderslagrad en diens overkapping zijn verwijderd. De molenbypass is door een verkaveling onderbroken. Het gaande werk is nog deels aanwezig; de gietijzeren spoorwiel en sterrewielen zijn nu in het zwart geverfd.
Laurent Raemdonck en zijn echtgenote Caroline zijn de huidige uitbaters.

Lieven Denewet
Laurent Mertens, Edgar Winderickx, Dirk Vansintjan, Niels Wennekes

Info over restaurant De Molen van Huizingen
In restaurant ?De Molen? is het steeds aangenaam tafelen in een vernieuwd, fris en hedendaags interieur dat het best te omschrijven is als een geslaagde mix van trendy en moderne accenten met een klassiek karakter. Deze tendens zet zich ook verder in de keuken, zo presenteert chef Laurent Raemdonck u naast de klassieke, overwegend Belgische brasseriekaart ook regelmatig nieuwe suggesties op basis van het seizoensaanbod. Toch staat De Molen vooral bekend om zijn heerlijke grillades en mosselbereidingen (tijdens het seizoen). Voor de allerkleinsten werden dan weer enkele gerechten op maat gecreëerd. U merkt het meteen, u vindt hier steeds voor iedereen wat wils! Daarnaast is ook de vlotte en professionele bediening, verzorgd door echtgenote Caroline, beslist een extra vermelding waard! Ten slotte is het bij mooi weer ook aangenaam vertoeven op het terras en beschikt deze zaak over een ruime parking.
Kortom, een etentje in ?De Molen? staat steeds garant voor een onbezorgd moment van culinaire verwennerij.

Literatuur

"En toen was er papier. Wandelgids voor de tentoonstelling in zaal Auvicom te Dworp op 19, 20, 21 en 23 oktober 2001", Heemkundig Genootschap van Witthem, Beersel, 2001;
A. Bal, "Geschiedenis van Huizingen en van het Kasteel", in: De Brabantse Folklore, nr. 133, 1957, p. 20-54; nr. 134, 1957, p. 155-176. nr. 135, 1957, p. 277-297; nr. 136, 1957, p. 358-412 en nr. 138, 1958, p. 585-609;
"Wind- en watermolens te Huizingen", in: De Brabantsche Folklore, nr. 165, 1965, p. 90, 93, 108 en 109;
Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 2: arrondissement Halle-Vilvoorde (A-L)", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem", 1991;
M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961