De Haren- of Piringenmolen was een korenwatermolen op de Mom- of Molenbeek, aan de huidige Slingerstraat, op de grens met Haren (Borglaan), vandaar de benaming "Harenmolen". Hij werd voor de eerste keer vermeld in 1316. Aanvankelijk was hij voorzien van een houten onderslagrad en op het laatst van een metalen bovenslagrad.

De Bestendige Deputatie van Limburg keurde op 23 februari 1848 de vastgestelde pegelhoogte van 1 meter goed.

Opeenvolgende eigenaars
rond 1840: Walmach Lambert (+1849), molenaar te Piringen
1849: Cox Anna, weduwe van Walmach Lambert
1861, verkoop: Walmach Henricus, herbergier te Bommershoven
1877, verkoop: Daerden-Walmach Louis, landbouwer te Bommershoven, later molenaar te Piringen
1904: a) Daerden-Walmach Louis, de kinderen, molenaars te Piringen (1/2 vruchtgebruik + 1/2 naakte eigendom); b) Daerden-Walmach Louis, molenaar te Piringen (1/2 vruchtgebruik)
1912, einde vruchtgebruik: Daerden Jozef Jan, Petrus Albert en Marie Cybille, molenaars te Piringen
1922, deling: Daerden-Sampermans Jozef Jan (+1945), molenaar te Piringen
1945: zijn weduwe en kinderen
1955, deling: Daerden-Kesenne Louis, molenaar te Piringen, later te Putte

In 1916 en 1957 gebeurden er vergrotingen.
Het molengebouw werd in 1968 geheel gesloopt. 

De laaste restanten muurwerk verdwenen in 2014 door de graafwerkzaamheden ter gelegenheid van de aanleg van een collector op de Mombeek (fase 6), meer bepaald de aanleg van een uitstroomconstructie en RWA-bekken langsheen de Mombeek. Naar aanleiding van deze werken legde Onroerend Erfgoed een archeologische prospectie met ingreep in de bodem op. Het archeologisch onderzoek werd door Aquafin aan Studiebureau Archeologie bvba toevertrouwd en het terreinwerk werd in verschillende fasen uitgevoerd in de periode tussen 15 april 2013 en 9 augustus 2013. Tijdens het prospectieonderzoek werd een gedeelte van het muurwerk van de Harenmmolen vrijgelegd in functie van een fotografische opname. Tijdens dit werk kwamen ook een aantal fragmenten van laatmiddeleeuws aardewerk aan het licht en een koperen of bronzen mondharpje uit de late middeleeuwen of nieuwe tijd.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Baillien Henry, "De Harenmolen te Piringen", Limburg (Tijdschrift voor Limburgse geschiedenis, oudheidkunde, kunst en volkskunde), LVII, 1978, 2, p. 49-54.
Brouwers J., "Bolle, de bastaard van Gelinden, stamvader van de heren van Rijkel", in: Limburg, LV,1976, 3, p. 129-142.
Denewet Lieven, "Inventaris van de Limburgse watermolens met hun pegelhoogtes (1846-1849)", Molenecho's, 39, 2011, nr. 2J.
Driesen W. e.a., "Molens in Sint-Truiden-Gingelom-Borgloon", Tongeren, Werkgroep Molenzorg Zuid-Limburg, 1983.
Holemans Herman & Smet Werner, "Limburgse watermolens. Kadastergegevens: 1844-1980", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem, 1985, p. 67.
Nick Van Liefferinge & Maarten Smeets, "Het archeologisch vooronderzoek te Tongeren en Borgloon-Haren (collector Mombeek)", Kessel-Lo, Studiebureau Archeologie bvba, 2013 (Archeo-rapport, 184).
Nick Van Liefferinge & Maarten Smeets, "Het archeologisch onderzoek aan de Harenmolen te Borgloon", Kessel-Lo, Studiebureau Archeologie, 2014 (Archeo-rapport, 201).
Mailbericht Jean-Luc Stevens & Martine Van Roosendael, Tongeren, 30.12.2012.