Molen te Malgré was een houten graan- en oliewindmolen aan de zuidoostzijde van de Kwadestraat (nr. 23), tegenover Hellekenlos, op 3,2 km ten noordwesten van de kerk van Heestert.

De staakmolen werd gebouwd in 1773 als een koren- en oliewindmolen, mits een octrooi die Pieter Callens uit Otegem op 26 maart 1773 bekwam van de Oostennrijkse keizerin Maria-Theresia. Tegen de oprichting was verzet gerezen.

We zien hem aangeduid met het bruin symbool van een staakmolen op de Ferrariskaart (ca. 1775) met de benaming "Nieuwen Molen". Op de Atlas der Buurtwegen (ca. 1844), de kaart Vandermaelen (ca. 1850) en de kadasterkaart van P.C. Popp (ca. 1860) zien we telkens de benaming "Molen te Malgré". Volgens Torie Mulders verwijst deze benaming naar Pierre Baert, broer van Augustinus Baert van de Keiberg- of Hoogmolen te Heestert, die "malgré" (ondanks alles) ook een eigen molen wilde hebben.

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: Baert-Callens Pieter, molenaar te Heestert
- 03.09.1850, verkoop: Vergauwen Joannes Josephus, eigenaar te Gent (notaris Deschietere)
- 29.03.1881, erfenis: a) Vergauwen Octave, eigenaar te Gent en b) Vergauen Georges, eigenaar te Gent (overlijden van Joannes Vergauwen)
- 19.04.1882, deling: Vergauwen Octaaf, eigenaar te Gent (notaris Nève)

De staakmolen werd in 1895 gesloopt.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Torie Mulders (pseudoniem van Hector Vindevogel), De windmolens tussen Schelde en Leie, in: Handelingen van de Koninklijke Geschied- en Oudheidkundige Kring van Kortrijk, XXII, 1946-1948, p. 46-107 (86).
Heestert.
Over zoowat tachtig jaren was het bij Pierre Baert, den broeder van Autgustinus Baert (molenaar op de Keiberg- of Hoogmolen te Heestert) - vandaar de naam Tinie Baert -, opgekomen dat hij ook wilde op zijn eigen mulder zijn met een eigen molen.
Moeilijkheden gelijk dewelke werden over 't hoofd gezien, hij wilde malgré mulder zijn, vandaar het bouwen van de Molen te Malgré, die stond op een paar boogscheuten van d'Hoogmeulen naar de kant van 't Banhout.
Ze is over omtrent veertig jaren afgegbroken en publiek op den dam verkocht. 't Is de eerste openbare verkooping van een windmolen die ik bijgewoond heb. Maar 't was de laatste niet!...
De windmolens verdwijnen, de wijde wallen rond de oude boerenhoven worden gevuld, de eeuwenoude bosschen worden uitgeroeid, de oude kerken die aan de oorlogswoede ontsnapten, zooals de schoone kerk te Heestert, branden af.
De kerk te Heestert is afgebrand op Nieuwjaarsdag 1931 terwijl ik de kronijken van de windmolens van Heestert aan 't neerpennen was.

Archieven en landkaarten
- Algemeen Rijksarchief Brussel, Financiële Raad, nr. 1894 (oprichting, 1773)
- de Ferrariskaart (ca. 1775)
- Atlas der Buurtwegen (ca. 1844) 
- Topografische kaart van Ph. Vandermaelen (ca. 1850)
- Kadastrale kaart van P.C. Popp (ca. 1855)

Werken
Torie Mulders (pseudoniem van Hector Vindevogel), De windmolens tussen Schelde en Leie, in: Handelingen van de Koninklijke Geschied- en Oudheidkundige Kring van Kortrijk, XXII, 1946-1948, p. 46-107 (86).
J. Bataille, H. Demeulenaere, S. Vroman & J. Deloof, Onze molens nu en toen. Heestert, Moen, Otegem, Sint-Denijs en Zwevegem, Kortrijk, 1994, p. 106-107.
P. Vanneste, Nog molens in Zwevegem, Heestert en Otegem..., in Zanen en Zanten, I, 1997, p. 51-55.
A. De Gunsch & S. De Leeuw m.m.v. T. Callens, Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Zwevegem, Deelgemeenten Zwevegem, Heestert, Moen, Otegem en Sint-Denijs, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL26, 2006.
Herman Holemans, Westvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel III. Gemeenten H-J, Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem, 1995.