Wegens voortdurend watergebrek vroeg en verkreeg watermolenaar Dieudonné Desart-Marchal (van de Engelingenmolen te Hoepertingen) in 1859 de toestemming van de Bestendige Deputatie van de provincie Limburg om op Kaproensveld te Hoepertingen een windmolen op te richten. Eerst vanaf 1867 moest hij belastingen betalen voor zijn stenen windmolen.
In 1889 kwam de molen op naam van zijn kinderen Frans, Godgaef, Casimir, Louisa en Virginia Desart. Ze lieten de molen in puin vervallen.
Drie jaar later was er een nieuwe eigendomsregeling: de vorige Desarts werden elk voor 1/6 eigenaar; het andere 1/6 deel stond op naam van Armand Desart, zoon van Godgaef.
De vervallen molen kwam in 1896 in het bezit van Casimir Desart, aldsdan gepensionneerd onderwijzer.

In 1901 werd het restant van de windmolen afgebroken. De Engelingenmolen (watermolen), waarvan het gebouw nog bestaat, bleef nog tot in 1955 in gebruik.

Zie ook: Hoepertingen, Engelingenmolen

Herman HOLEMANS

Veerle Jacobs e.a., "Molens in Sint-Truiden - Gingelom - Borgloon", Tongeren, Werkgroep Molenzorg Zuid-Limburg, 1983;
"Watermolens in Hoepertingen", in: Grepen uit het dorpsverleden van Hoepertingen. Driemaandelijkse bijdrage van de Geschiedkundige Kring Hoepertingen, jg. 12 (1987), nr. 4 (dec.), p. 699;
"Windmolen te Hoepertingen", in: Grepen uit het dorpsverleden van Hoepertingen. Driemaandelijkse bijdrage van de Geschiedkundige Kring Hoepertingen, V, 1980, 2, p. 247-248.