De Molen van Beringen was een watermolen op de Molenbeek in het gehucht Beringen, aan de Ninoofsesteenweg, schuin tegenover de Brugstraat. Het gebouw, op de linkeroever van de Molenbeek, bevond zich lager dan de Ninoofsesteenweg. De molen bezat een hoog houten onderslagrad. Er was een grote spaarvijver "Vijver van Beringen" aan de overzijde van de steenweg.

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: Devisscher comte de Celles Antoine Philippe Fiacre Ghislain, te Brussel
- 02.11.1841, erfenis: de erfgenamen (overlijden van Antoine de Visscher) (erfgenamen: a) Devisscher de Celles Pulcheria Félicité Cyrette, echtgenote Espérance des Acres Henri Louis comte de L'Aigle en b) Devisscher de Celles Edmée Ghislaine, echtgenote de Ceumont Laforce Auguste Luc Nompar, militair te Parijs)
- 25.09.1843, verkoop: Camberlyn d'Amougies Hyacinthe Dieudonné, te Brussel (notaris Vandercammen)
- 1848, verklaring: de eigenaar is Camberlyn d'Amougies-Vanderdussen d'Hestergat ridder Hyacinthe Emmanuel Dieudonné Ghislène Guillaume
- 23.09.1890, erfenis: de weduwe en kinderen (overljiden van Hyacinthe Camberlyn d'Amougies)
- 29.12.1906, deling: Camberlyn d'Amougies Fernand Marie Joseph Ghislain Guillaume, eigenaar te Pepingen (notaris Vermeersch).
- 28.11.1933, verkoop: Meeremans-Vandendoorent Emile Jozef, landbouwer te Pepingen (notaris Van Isterdael).

In 1869 werd er een stoommaalderij of vuurmolen opgericht.  Aanvankelijk werd ook nog van waterkracht gebruik gemaakt.

Omstreeks 1952 werd de Ninoofsesteenweg, bestaande uit kasseien, vervangen door beton. De brug over de Molenbeek met bijhorende watermolen bleef in kasseistenen. In 1959 werd de brug aangepast aan het zwaardere verkeer.

Het gebouw werd in 1953 als woonhuis ingericht en het bestond nog in de jaren 1980.  Het was gekenmerkt door het prettig spel der volumes, gedomineerd door de hoge bakstenen schouw. Het bouwjaar 1869, door baksteenkoppen onder een hartmotief aangeduid in de geveltop van de dwarsschuur, slaat op de constructie van de bedrijfsgebouwen. Het woonhuis echter klimt op tot de 17de-, 18de eeuw, en heeft aan de beekgevel zelfs een mogelijk veel oudere hoge en afgeschuinde onderbouw van zandsteen. In de achtergevel drie oorspronkelijke venstertjes met tralies en luiken en een zandstenen omlijsting met sponning en bakstenen ontlastingsboog. De voorgevel behoudt een rondboogdeur van arkoze. Zijgevel met vlechtingen, topstuk en aandak, voorzien van twee zoldervensters met zandstenen omlijsting.

Bernard ROOBAERT & Herman HOLEMANS

A. Roeykens, "De watermolen van Beringen te Pepingen gedurende het Ancien Regime", Het Oude Land van Edingen en Omliggende, IV, 1976, 4, p. 295-298.
C. Dury, "De watermolen van Beringen te Pepingen gedurende het Ancien Regime. Enkele oude documenten uit het Arenbergarchief te Edingen", in: Het Oude Land van Edingen en Omliggende, V, 1977, 2, p. 99-103.
Bernard Roobaert, "Overzicht van de molens van de streek van Edingen met hun oudste vermeldingen", Molenecho's, XXIV, 1996, nr. 3-4, p. 116-180; 
M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961;
B. Roobaert, "Een overzicht van de molens van het Oude Land van Edingen en hun oudste vermeldingen", in: "Het oude Land van Edingen en Omliggende, Herne, jg. XXI, 1993, nr. 2, p. 97-133, ill.
Holemans Herman, "Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 3: arrondissement Halle-Vilvoorde (M-Z)", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem", 1992.
De Maegd Christiane. & Van Aerschot Suzanne. "Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Vlaams-Brabant, Halle-Vilvoorde, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 2N", Gent, 1975.