De molen van Lo of Lomolen was een houten korenwindmolen aan de huidige Lo-Molen.
De standaardmolen werd in 1750 gebouwd door Pieter de Bontridder, mits een jaarlijkse cijns van 42 pond ven 40 grooten. De molen droeg het jaartal 1753 en het molenhuis 1757.

Eigenaars en molenaars
- 1750, opbouw: Pieter de Bontridder
- voor 1834, eigenaar: De Busscher-Lemmens Philippus, molenaar te Steenokkerzeel
- 03.09.1850, erfenis: de weduwe en kinderen (kinderen: Ferdinand, Jean, Guillaume François, Marie Françoise, Jean Philippe en Cathérine Philippine) (overlijden van Philippus De Busscher)
- 12.11.1858, verkoop: De Busscher Jean Philippe, molenaar te Steenokkerzeel (notaris Vaes)
- 09.11.1896, verkoop: Imbrechts-De Busscher Louis, molenaar te Steenokkerzeel (notaris Groensteen)
- 02.10.1903, verkoop: Van Rillaer-Imbrechts Pieter Frans, landbouwer te Steenokkerzeel (notaris Van Beneden)
- 24.10.1925, erfenis: de weduwe en kinderen (overlijden van Pieter Van Rillaer)
- 23.04.1934, verkoop: de Croix d'Henchin markgraaf Charles François Jean Marie Philippe, eigenaar te Parijs (notaris Delzaert)

Twee dodelijke ongevallen hadden er plaats in de 19de eeuw.
- In 1871 werd Jozef Imbrechts, 7 jaar oud, zoon van de molenaar, op slag gedood toen hij door een molenwiek getroffen werd terwijl hij speelde aan de voet van de molen.
- In 1892 viel Edward Imbrechts, 24 jaar oud, van de molentrap en bezweek 8 dagen later aan de opgelopen verwondingen.

Gedurende de bezetting 1914-'18 wilden de Duitsers de molen afbranden. Hij werd gespaard dank zij de tussenkomst van een offcier.
In 1920 werden de roeden en de standaard nog vervangen. Eén roede was afkomtig van de molen Wuyts te Bierbeek, de andere (en de askop) van Londerzeel.

Na de dood van Ferdiand Rillaer op 24 oktober 1925 draaide de molen nog een viertal jaar, tot maart 1929; hij werd bestuurd door zijn zonen. Zij dienden het malen te staken door de concurrentie van de molens met gasmotor in de omliggende dorpen (Melsbroek, Berg enz.). Door de slechte wegen waren ze bovendien verplicht het graan ten huize bij de boeren af te halen. De "rangschikking onder de geschiedkundige gebouwen" door de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen kon het intredend verval niet stoppen.

In september 1940 werd de standaardmolen door de Duitsers gesloopt voor de aanleg van de nieuwe "Fliegerhorst Melsbroek" (luchthaven).

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

René Puttemans, "De Windmolens uit het Vilvoordse (rechter Zenneoever), Eigen Schoon en De Brabander, XIV, 1931, p. 277-279 (Steenokkerzeel: Molen van Loo)

Ver buiten de dorpskom op een kleinen heuvel verheven, staat eenzaam en verlaten de houten reus, wiens wieken sinds twee jaren onverpoosd in dezelfde houding de omtrek gadeslaan; Van uit het molenvenster kan men de volgende gemeenten ontwaren: Steenokkerzeel, Humelgem, gehucht Wambeek, Melsbroek, Machelen, Zaventem, Nossegam.

Deze molen werd opgericht, op de rand van het Loobos, in 1750 door Pieter De Bontridder, mits een jaarlijkse cijns van 42 pond ven 40 grooten. De molen draagt het jaartal 1753, en het molenhuis 1757 (Wauters, Hist. Env. Brux.).

In de 19e eeuw vinden we op de molen van Loo, achtereenvolgens: Nap. M. K. De Busscher (tot 1858), Philips De Busscher, neef van voorgaande, Louis Imbrechts, uit Kampenhout, schoonbroeder van voorgaande (sinds 1866). Gedurende het verblijf van Louis Imbrechts deden er zich twee droevige voorvallen op de molen voor, die het leven kostten aan twee van zijn dierbare zonen: ten jare 1871 werd Jozef Imbrechts, 7 jaar oud, terwijl hij op de molenberg buiten vaders waakzaam oog speelde, verrast door een der wieken en op slag gedood. Een twintig jaar later, in 1892, viel Edward Imbrechts 24 jaar oud, van de molentrap en bezweek 8 dagen later aan de opgelopen verwondingen. De 2 oktober 1903 werd de molen overgelaten een zijn dochter Maria Francisca Imbrechts die in de echt getreden was met Fernand Rillaer. Gedurende de wereldoorlog wilden de Duitsers de molen in laaie vlam doen opgaan, doch dank aan een Duits officier bleef hij gespaard. In ’t jaar 1920 werden twee wieken aangekocht van de molen van Bierbeek en twee wieken en de askop van de molen van Londerzeel, welke beide molens neergehaald waren. Na de dood van Ferd. Rillaer (+ 24 October 1925) draaide de molen nog een viertal jaren (tot Maart 1929); hij werd bestuurd door zijn zonen.

Daar de naburige dorpen, Melsbroek, Berg, enz. een molen bezitten, die ten huidigen dage werkt bij middel van een gasmotor en daar de molenaar langs bijna ongenaakbare wegen verplicht was het graan ten huize bij de boeren af te halen, heeft hij het molenbedrijf voor altijd vaarwel gezegd.

De molen staat sinds drie jaar gerangschikt onder de geschiedkundige gebouwen. Het is de enige windmolen die nog recht staat in de streek. Beschermd door een openbare commissie mag hij als gered beschouwd worden.

(afbeelding: pentekening R. Puttemans) 

René Puttemans, "De Windmolens uit het Vilvoordse (rechter Zenneoever), Eigen Schoon en De Brabander, XIV, 1931, p. 277-279 (Steenokkerzeel: Molen van Loo)
"Molens in Steenokkerzeel", De Veerle (Heemkring Ter Ham - Steenokkerzeel Melsbroek Perk), VII, 2004, zomer.
Wauters Alphonse, "Histoire des Environs de Bruxelles", 1855.
Paul Degraeve, "De molen van Loo", De Veerle (Heemkring Ter Ham - Steenokkerzeel, Melsbroek, Perk), XIV, 2011, zomer.
Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 3: arrondissement Halle-Vilvoorde (M-Z)", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem", 1992, p. 57. 
M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961.
Alphonse Wauters, "Histoire des Environs de Bruxelles".