De Vellemolen was een watermolen op de Woluwe. Hij werd voor 1600 opgericht. Hij werkte als volmolen en in de 17de en 18de eeuw als papiermolen. Tot 1830 was hij ingericht als schorsmolen en leerlooierij. Daarna werd het een gewone graanmolen.

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: de erfgenamen Lauwereys
- 1847, erfenis: Lauwerijs Jacobus en compagnie
- later: a) Verlinden Jean, eigenaar; b) Deviron Jan Baptist te Sint-Pieters-Leeuw
- 28.06.1855, verkoop: de Mérode gravin Françoise Ghislaine, weduwe de Thiennes Lombise (notaris Morren)
- 18.12.1877, deling: de la Boussière de Thiennes, markgraaf Marcus, eigenaar te Lombise (notaris Scheyven)
- 03.02.1881, erfenis: de la Boussière de Thiennes, markgraaf Gaëtan, eigenaar te Lombise (overlijden van Marcus de la Boussière de Thiennes)

Het gebouw werd in 1870 vergroot. In 1885 werd een stoommachine geplaatst, maar er werd ook nog met waterkracht gemalen. Deze stoommachine werd in 1900 weer verwijderd, zodat dan enkel nog met het waterrad werd gemalen.

Het mechanisme en het rad werden in 1917 verwijderd. Het gebouw werd daarna gebruikt als deel van een boerderij. Op het laatste werd het gebouw als stal gebruikt voor de schapen die de weiden langsheen de Woluwe begraasden. Pas rond 1960 werd het gebouw gesloopt.

----------------------------

Le Vellemolen fut un des 4 moulins à eau de Woluwé Saint-Lambert.
Il fabriqua du papier aux XVII et XVIIIè siècles. Jusqu'en 1830, il servit de tannerie. Désaffecté, il subsista ensuite comme ferme, puis abandonné, le bâtiment survit de refuge au dernier berger de la commune qui menait paître son troupeau de moutons le long de la rivière.

Paul Bauters & Marc Villeirs, "Les moulins à eau et à vent de Woluwe-Saint-Lambert et de la région bruxelloise. Histoire et technologie / Water- en windmolens van Sint-Lambrechts-Woluwe en van het Brussels gewest. Geschiedenis en techniek", Woluwe-Saint-Lambert/Sint-Lambrechts-Woluwe, 1996 (Musée communal de Woluwe-Saint-Lambert, cahier n° 2 / Gemeentelijk museum van Sint-Lambrechts-Woluwe, tijdingen n° 2).
V. Vanachter, "Watermolen in het Woluwedal", in: Brabant, XIV, 1962, p. 7-8 en 28-31;
R. Van den Haute, "Woluwe in oude prentkaarten met afbeeldingen van Sint-Lambrechts-Woluwe en Sint-Pieters-Woluwe", Zaltbommel, 1972;
M.A. Duwaerts, "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961;
Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1980. Brabantse wind- en watermolens. Deel 1: arrondissement Brussel-Hoofdstad", Kinrooi, Studiekring 'Ons Molenheem", 1989;
John Verpaalen, "Molennieuws van her en der [Zingem, Balegem, Grand-Leez, Sint-Lambrechts-Woluwe en Wildert], in: "Levende Molens", jg. 8 (1986), nr. 8, p. 62-63, ill.;
Jos De Gelas, "Inventaris van de Brabantse papiermolens", in: Tijdschrift industrieel erfgoed, Voortzetting van: Driemaandelijks tijdschrift van de Vlaamse vereniging voor industriele archeologie, Gent, Vlaamse vereniging voor industriële archeologie, nr. 7, 1987, p. 15-25;
Joseph Warnier, Etude des origines du site de Louvain-en Woluwe, publié en février 2000, accessible sur le site web de l'UCL