Deze Watermolen was een graanwatermolen met onderslagrad op de Maelbeek, gelegen nabij het huidige Eugène Flageyplain. Hij was gelegen achter een dijk die het water tegenhield van De Grote Vijver die diende als spaarvijver. De watermolen werd voor 1210 opgericht en werd regelmatig vernieuwd.

Eigenaars na 1830;
- voor 1834: eigenaar: Keymolen-Amelyckx Antoine Guillaume, brouwer te Elsene
- 18.05.1836, verkoop: Damines-Keymolen Josephus Henricus, brouwer te Elsene (notaris Gheude)
- 02.11.1839, verkoop: Van Zeebroek Jan Baptist, junior, brouwer te Elsene (notaris Schoeters)
- 14.06.1862, verkoop: a) Legrand Norbert Hypolite; b) Legrand Anne Héloise, echtgenote Beauquesne, eigenaar te Elsene; c) Legrand Eloïse Marie Françoise, echtgenote Wijns Louis, eigenaar te Waterloo; d) Vallez Pierre Joseph, geneesheer te Sint-Joost-ten-Node, e) Legrand Jean Jerome Prosper, eigenaar te Ukkel (notaris Broustin).

Nadat de Grote Vijver (die o.m. het huidige Eugène Flageyplein omvatte) in 1860 gedeeltelijk werd drooggelegd, werd de watermolen buiten gebruik genomen en kwam hij in verval - zoals dat in 1863 door het kadaster werd geregistreerd. Thans bestaat nog steeds een deel van die spaarvijver, de zg. étang inférieur, beter bekend onder de verzamelterm "Vivier d'Ixelles" / Vijvers van Elsene.

Het Watermolengebouw werd in 1874 gesloopt.

Sur le territoire d’Ixelles, on dénombrait à l'origine quatre étangs formés par le cours du Maelbeek. Le Grand Étang, partiellement asséché en 1860, qui couvrait la place Flagey, est l’actuel étang inférieur, les étangs Pennebroeck et Ghévaert furent réunis pour former l’étang supérieur et le Paddevijver, complètement asséché, devint l’esplanade de la Cambre, aujourd’hui dénommée square de la Croix-Rouge. Ensemble, avec l’abbaye de la Cambre, ils représentaient un des sites les plus attrayants de l’agglomération bruxelloise.

Gonthier André. Histoire d’Ixelles (2ème partie). Le Folklore brabançon,nr 143 (1959, sept.), p. 337.
Holemans Herman, Kadastergegevens: 1835-1980 Brabantse Wind- en Watermolens. Deel 1: arrondissement Brussel-Hoofdstad. Studiekring “Ons Molenheem”.
M.A. Duwaerts e.a., De molens in Brabant, Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961.
Jean Francis, La chanson des rues d’Ixelles, Louis Musin, éditeur, coll. « la chanson des rues », Bruxelles, 1975.
Paul Bauters & Marc Villeirs, Les moulins à eau et à vent de Woluwe-Saint-Lambert et de la région bruxelloise. Histoire et technologie / Water- en windmolens van Sint-Lambrechts-Woluwe en van het Brussels gewest. Geschiedenis en techniek, Woluwe-Saint-Lambert/Sint-Lambrechts-Woluwe, 1996 (Musée communal de Woluwe-Saint-Lambert, cahier n° 2 / Gemeentelijk museum van Sint-Lambrechts-Woluwe, tijdingen n° 2) Ferrariskaart (1771-1778), blad Brussel en Vilvoorde.