Reeds in 914 werd te Watermaal-Bosvoorde een watermolen vermeld. Hij werd voor 1292 herbouwd. In 1352 werd hij de molen Ten Ruedekene genaamd en in pacht gegeven voor 14 gouden gulden van Florentië.

De molen werd in de 17de eeuw omgebouwd tot een papiermolen, maar was in de 19de eeuw een graanmolen. Het perceel waar de molen stond werd in 1862 overgeheveld van Watermaal-Bosvorode naar Oudergem.

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: Colin Jan Baptist, rentenier te Oudergem
- 1841, verkoop: Vanhove-Denies Antoon, molenaar te Sint-Pieters-Woluwe
- 14.06.1881, verkoop: Michiels-Halliez Jan Baptist, metser te Oudergem (notaris Scheyven)
- 05.06.1899, erfenis: en kinderen (overlijden)
- 01.07.1905, verkoop: Michiels Jan Baptist en co, metser te Oudergem

De watermolen werd in 1911 gesloopt.

Alphonse Wauters, "Histoire des environs de Bruxelles", Brussel, III
M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961.
Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1980. Brabantse wind- en watermolens. Deel 1: arrondissement Brussel-Hoofdstad", Kinrooi, Studiekring 'Ons Molenheem", 1989.
Paul Bauters & Marc Villeirs, "Les moulins à eau et à vent de Woluwe-Saint-Lambert et de la région bruxelloise. Histoire et technologie / Water- en windmolens van Sint-Lambrechts-Woluwe en van het Brussels gewest. Geschiedenis en techniek", Woluwe-Saint-Lambert/Sint-Lambrechts-Woluwe, 1996 (Musée communal de Woluwe-Saint-Lambert, cahier n° 2 / Gemeentelijk museum van Sint-Lambrechts-Woluwe, tijdingen n° 2).