In de  eerste helft van de 18de eeuw stond een houten korenwindmolen op de torentje op stadswallen, tussen de Leuvense Poort (ten Z) en het bolwerk van Sint-Ignatius (ten N), op de hoek van de huidige Bischoffsheimlaan en de Korte Noordstraat, nabij Madou.

De staakmolen verdween tussen 1747 en 1775: we vinden hem nog aangeduid op de Villaretkaart (1745-1748), maar niet meer op de Ferrariskaart (ca. 1775), waarop nog wel het roodgekleurd rond grondoppervlak van de toren te zien is.

Lieven DENEWET

Landkaarten
- Villaretkaart (1745-1748)
- Ferrariskaart (ca. 1775)

Werken
- Alexandre Henne & Alphonse Wauters, "Histoire de la Ville de Bruxelles",  Brussel, I-II, 1845.
- M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961.
- Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1980. Brabantse wind- en watermolens. Deel 1: arrondissement Brussel-Hoofdstad", Kinrooi, Studiekring 'Ons Molenheem", 1989.
- Paul Bauters & Marc Villeirs, "Les moulins à eau et à vent de Woluwe-Saint-Lambert et de la région bruxelloise. Histoire et technologie / Water- en windmolens van Sint-Lambrechts-Woluwe en van het Brussels gewest. Geschiedenis en techniek", Woluwe-Saint-Lambert/Sint-Lambrechts-Woluwe, 1996 (Musée communal de Woluwe-Saint-Lambert, cahier n° 2 / Gemeentelijk museum van Sint-Lambrechts-Woluwe, tijdingen n° 2).