De Molen van Ravels-Eel was een standaardmolen met gesloten voet in het gehucht Eel. Deze houten korenwindmolen was afkomstig van Sint-Katelijne-Waver: hij werd er in 1875 afgebroken en overgebracht naar Ravels door molenaar Willem Gielen-Jansen. Op zijn nieuwe plek werd hij in 1876 in gebruik genomen.

Opeenvolgende eigenaars
- 15.02.1876, verkoop: (van de grond) door Lauwers-Dickens Charles, landbouwer te Ravels (notaris Ceulemans)
- 1876, opbouw: Gielen-Janssen Willem, molenaar te Ravels ("nouvelle construction d'un moulin ) vent destiné à moudre le grain").
- 30.11.1887, verkoop: a) De Kinderen-Colen Balthazar, molenaar te Merksplas en b) De Kinderen-Diels Pieter Jan Victor, molenaar te Zomeren (NL) (notaris Swaan)
- 18.11.1913, verkoop: De Kinderen-Diels Pieter Jan Victor, molenaar te Ravels (notaris De Wolf)
- 14.11.1929, gift: De Kinderen-Van Gompel Frans Jozef Victor, molenaar te Ravels (notaris De Boungne)

De molen werd bemalen door de familie De Kinderen van 1887 tot bij de vernieling in 1956. De molen droeg het inschrift "1707", jaar van zijn oprichting te Sint-Katelijne-Waver. De molen was beschermd als monument bij koninklijk besluit van 19 januari 1952. Hij waaide om door een hevige storm op 12 januari 1956.

* Zie ook: Sint-Katelijne-Waver, IJzerenveldmolen

--------------------

Omwille van de familie De Kinderen was de molen van Ravels-Eel in molenaarskringen erg bekend geworden. Zijn eigenaar Victor De Kinderen was immers de stichter van het (thans verdwenen) vakblad "de Belgische Molenaar" dat op 1 juli 1906 voor het eerst van de pers kwam. Er was moed en durf voor nodig, vakpers was nog niet zo verspreid in ons land. Contaten met vakgenoten hadden Victor De Kinderen doen inzien dat onderling onbegrip welig tierde, waardoor in bepaalde streken hopeloze toestanden ontstonden. Terecht oordeelde hij dat die molenaars tot elkaar dienden gebracht om alzo gezamenlijk de belangen te verdedigen.

Gezegd mag worden dat "de Belgische Molenaar" destijds een geestelijke band heeft gesmeed tussen molenaars in heel Vlaanderen, dat het ijverde voor hun lotsverbetering, hun vakbekwaamheid optilde, de molenaarsorganisaties ondersteunde en zodoende op sociaal gebied baanbrekend werk heeft verricht. Enkele realisaties: provinciale molenaarsverenigingen gegroepeerd in een Landelijk Verbond: een vereniging tot samenaankoop te Antwerpen opgericht; een spaar- en leenkas voor molenaars; een coöperatieve bloemmolen met en door molenaars te Geel opgericht en ten slotte de Verzekeringsmaatschappij der Verenigde Molenaars. Achter al deze initiatieven was het vakblad de stuwende motor. Het groeide dan ook met de jaren uit tot een vurig strijdblad voor molenaarsbelangen.

Uit sociale bekommernis opgericht, en in die zin vooruitstrevend, heeft "de Belgische Molenaar", vooral in de jaren tussen de beide wereldoorlogen, onophoudelijk gepleit voor het behoud van de windmolens. De bezieler hiervan was weerom Victor De Kinderen, die als weinig andere de taal van de molen verstond, de taal die hij van zijn voorouders had overgenomen en waaraan hij met hart en ziel verknocht was. Hij betoogde dat een windmolen die goed in orde is, vakkundig wordt bemalen en een goede windvlakte bezit, geen concurrentie van machines te vrezen heeft.

Victor De Kinderen overleed op 9 januari 1945. Zijn heengaan luidde een andere tijd in. De naoorlogse evolutie bracht het loongemaal op de achtergrond, veevoeders kwamen op en tegelijk nieuwe handelspraktijken. De molenaar die wilde overleven was verplicht zich aan te passen. Het vakblad evolueerde in dezelfde richting: koele zakelijkeheid stond voorop. In die tijd werd de redactie waargenomen door Jozef De Kinderen.
Zijn dochter, Els De Kinderen, wilde de ambachtelijke wind- en watermolens nieuw leven inblazen. Ze bezocht molenaars in geheel Vlaanderen en schreef er uitgebreide artikels over. De Belgische Molenaar hield in 2000 op met verschijnen.

E(ls) D(e) K(inderen), "De verdwenen molen van Ravels-Eel", in: De Belgische Moelnaar, LXXI, 1976, p. 63.
"Molen van Ravels-Eel omgewaaid", Gazet van Antwerpen, 15.01.1956.
H. Holemans & p.J. Lemmens, "Molens der Noorder- en Oosterkempen", Nieuwkerken, Ten Bos, 1980, p. 81-93;
E. De Kinderen, "Ravels en de molens", in: "Ravels in lief en leed", Ravels, heemkundekring Nicolaus Poppelius, 1980, p. 192-197;
P.J. Lemmens, "Molenoverzicht uit het Arrondissement Turnhout van 1830 tot heden", Heemkundig Handboekje voor de Antwerpse Randgemeenten, Kwartaalschrift, Borgerhout, Gitschotel Buurschap, Jg. 12, [1964], nr. 3, p. 26.
Els De Kinderen, "Ravels en de molens", in: De Drie Goddelijke Deugden, Heemkundige Kring Nicolaus Poppelius - Ravels, Weelde, Poppel, jg. 13 (2008), nr. 51, maart, p. 152-155.
Herman Holemans, "Wind- en watermolens van de provincie Antwerpen. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 3. Gemeenten P-Z", Opwijk, Studiekring Ons Molenheem, 2011.