Martin Robert kreeg op 23 december 1722 de toelating voor een volmolen om dierenvellen te vollen. Deze toelating werd verleend mits jaarlijkse betaling aan het domein van een cijns ten bedrage van zes gulden. Daarbij werd ook als voorwaarde gesteld dat de molen nooit als graanmolen zou worden aangewend. Deze voorwaarde moest de molen van Thy beschermen, die eigendom was van het kasteel van Thy, en elke mogelijke concurrentie van de molen van Ways uitschakelen. Dit voorbehoud uit 1722 zal pas definitief worden opgeheven in 1795, toen Thy administratief gescheiden werd van Ways.

Deze zeemledermolen bestond niet meer in 1830. We vinden hem niet terug in de documenten van het Belgisch kadaster.

Lieven DENEWET & Aimé SMEYERS

Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 8: arrondissement Nijvel (P-Z)", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem", 2003, 49 p. (niet vermeld)
M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961;
Véronique Vander Meiren, "Genappe et ses villages : invitation à la découverte du patrimoine local", Genappe : Véronique Vander Meiren, 2004, 154 p., ill.;
Vincent Van Grunderbeeck, "Les moulins à eau de la Haute-Dyle", in: Le Lothier roman, Revue d'histoire publiée par le Cercle d'histoire et d'archéologgie du Pays de Genappe, 1996, nr. 1, p. 1-69, ill.;
Claude Scarnière ("Ways, village, village", Genappe, WAPAC, 1988, p. 235;
Gustave Tarlier en Alphonse Wauters, "La Belgique ancienne et moderne. Géographie des communes belges. Canton de Genappe, Bruxelles, Decq, 1859, p. 28.