Op de Russelenberg werd rond 1830 de Kafépotmolen of Koffiepotmolen opgericht. Deze benaming ontleent hij aan zijn type: een houten achtkante grondzeiler. Koffiekannen uit de 19de - begin 20ste eeuw hadden ook een conische, achtkante vorm.

In 1844 was hij een eigendom van Henri Ceusters, die hem in 1858 verkocht aan molenaar Peter Ceusters-Maes. Na zijn overlijden in 1878 kwam de molen op naam van zijn weduwe en kinderen, die de molen zagen afbranden. De molen was niet verzekerd en er volgde geen heropbouw.

De Geschied- en Heemkundige Kring van Tessenderlo overwoog in 1981 ter plaatste opgravingen te verrichten, maar van de molen waren heel weinig sporen te vinden.

"De tien molens van Tessenderlo", Loois Archief en Documentatiecentrum (LAD), Eeuwentemmer - themanummer, VIII, 2009.
Broeder Max., Tessenderlo vroeger en Nu, Kasterlee, 1960, p. 333.
W. Smet & H. Holemans, Limburgse windmolens in heden en verleden, Nieuwkerken-Waas, 1981, p. 171.

Persberichten
W. Martens, "De molens te Tessenderlo", in: Nieuws uit Limburg, II, 1959, nr. 4, p. 39-40.