Het Strokotmolentje (naar zijn uitzicht) of het Vlasmolentje van Oosterlinck (naar de uitbater) was een kleine staakmolen in de Grootveldstraat op het Egemveld.

Hij werd in 1879 als een staakmolentje op teerlingen, ingericht als vlaszwingelmolen, gebouwd door Jan Oosterlinck.  Toen Oosterlinck in 1884 moest verhuizen, werd de molen wat meer zuidwaarts verplaatst, Er werden rollen onder geschoven en paarden trokken de molen meer in de richting van de dorpskom, aan de oostzijde van de Grootveldstraat (nr. 11), op een stuk grond dat toebehoorde aan de weduwe en de kinderen van Carolus Lebrun-Vanmaele, landbouwers te Egem (kadasterperceel B349c).

Op zijn nieuwe standplaats werd de molen op een torenkot gebouwd die met stro was bedekt (vandaar de molennaam) en had Jan Oosterlinck, "geheel vernuftig zijnde", een koppel molenstenen toegevoegd, zodat de molen zowel vlas kon zwingelen als graan kon malen.

Op 7 oktober 1898 werd de hoeve met het molentje verkocht aan Leonard Verlinde-Carette, landbouwer te Pittem (notaris Demuelenaere).

Het molentje werd in 1911 gesloopt.

Lieven DENEWET & Valère ARICKX

Archieven
Familiearchief Maeseele, Dagboeken van veldwachter Victor Maeseele, 1887-1924, III, nr. 53 (1911). 

Werken
V. Arickx, Geschiedenis van Egem. Deel II: Egem sedert de Franse Revolutie, Kortrijk, 1982, p. 340.
K. De Flou, Woordenboek der toponymie van westelijk Vlaanderen, Vlaamsch Artesië, het land van den Hoek, de graafschappen Guines en Boulogne, en een gedeelte van het graafschap Ponthieu.
Herman Holemans, "Westvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 2. Gemeenten D-G", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem, 1994.
K. Devooght & P. Santy, Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Pittem met deelgemeente Egem, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL49, 2010.
Emiel Van De Caveye, "De verdwenen Egemse molens", De Roede van Tielt, 1975, 2, p. 11-15.