De molen Lauwers (naar de molenaars) was een houten korenwindmolen in de huidige Juniorslaan, op De Knip, op de Rennekouter.

De Bestendige Deputatie van de provincie Brabant gaf op 29 december 1854 de toestemming aan Willem Lauwers-Van Beveren, molenaar te Hombeek, deze molen op te richten. Hij was reeds eigenaar van een molen te Hombeek.

Opeenvolgende eigenaars:
- 06.12.1854, verkoop: (van de grond) door Oostens-De Cré Jean François, rijtuigverhuurder te Mechelen (notaris Van Melckebeke: "terre partie de la parcelle nommée Breedenkant au lieu dit Leestheyde tenant aux représentants De Perceval et Madame De Meester-Bacx")
- 1855, opbouw: Lauwers-Van Beveren Guillelmus, molenaar te Hombeek ("nouvelle construction d'un moulin à vent et d'un bâtiment sur terrain vierge")
- later, erfenis: de weduwe en kinderen (overlijden van Guillelmus Lauwers)
- 26.07.1875, verkoop: Lauwers-Ceulaerts Boniface, molenaar te Leest (notaris Sterckx)

De molen werd op 21 september 1914 door het Duitse leger afgestookt.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

G. Heiregeerts, "Leest geweest", s.p., 1978.
H. Holemans & P. Lemmens, "Molens van Klein-Brabant, Mechelen en de Rupelstreek", Nieuwkerken-Waas, Ten Bos, 1987, p. 47-48.
G.K. Kockelberg, "De Molens van Mechelen", in: Ons Molenheem, s.l., s.d. [2005], p. 18-20, ill.
Herman Holemans, "Wind- en watermolens van de provincie Antwerpen. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 2. Gemeenten H-O", Opwijk, Studiekring "Ons Molenheem", 2010.
H. Thys, Molens in het arrondissement Mechelen, circa 1865-1870, in Heemkundig Handboekje voor de Antwerpse Kempen, Borgerhout, jg. 14, 1966, p. 3-14.
P. Lemmens, Molenoverzicht uit het arrondissement Mechelen van 1830 tot heden, Borgerhout, 1963. Overdruk uit het Heemkundig handboekje voor de Antwerpse randgemeenten, 1963, X, 4.

De “van Steynemolens” waren goudsmeden die in de 14de eeuw naar Mechelen kwamen en er als oude adellijke familie veel aanzien had.

Jan van Steynemolen die in 1346 vermeld werd als schepen van Mechelen had er eigendommen alsook te Heffen en te Leest. Hij was de stamvader van een aanzienlijk geslacht tot hetwelk verschillende schepenen, doch ook geleerden, zoals Rombout van Steynemolen (16de eeuw) behoorden.

Het geslacht stierf uit einde 17de eeuw.