Op het uiteinde van een doodlopende straat, aan de rand van het dorp Taviet, staat een vroegere watermolen. Zijn oorsprong is middeleeuws, maar hier is nog onderzoek nodig. Hij was tot in het begin van de 20ste eeuw in gebruik was en werd daarna tot boerderij omgebouwd. In 1985 werd het molengebouw gerenoveerd en als private woning ingericht. Hij is omringd door velden, bossen en vijvers. De dierenschilder François le Hardy, een belangrijk ornitholoog, heeft het domein tot een vogelparadijs getransformeerd, met als gevolg dat er meer dan 100 vogelsoorten te observeren zijn.

De molen staat verscholen op een 50 hectaren groot bomenrijk domein met vijf vijvers die een totale oppervlakte hebben van 6 hectaren. De rivier de Leffe heeft hier zijn bron en draagt de mooie naam "Polissoir". Een Grote-Routepad dat het domein doorsnijdt leidt naar Thynes.

Het molengebouw is thans ingericht als gîte rural of gastenverblijfplaats. Het logies bestaat uit een grote studio met uitzicht op de rivier en de vijver van Hayettes. Om de authenticiteit van de ruimte te behoeden en de gewelven en pijlers in lokale steen te bewaren, is de gîte als één geheel ingericht, de slaapkamer wordt er als een alkoof afgescheiden door vitrages. De keuken geeft uit op deze grote ruimte. Een mooi terras met barbecue en tuinmeubelen ligt aan de voet van de waterval. De eigenaars-uitbaters zijn Véronique en Philippe Praile, allebei veearts en gepassioneerd door de natuur en de streek.
Met dank aan Philippe Praile, Taviet en Aimé Smeyers, Alsemberg

Literatuur

A. Herbay, "A propos des anciens moulins des Fonds de Leffe", in: Le Guetteur wallon, t. 62, 1986, p. 77-81.