Een gevelsteen (nabij het binnenkomen van het kanaal in de molen) heeft als inschrift: "Le ... IVIN (juin) 166.". Vermoedelijk verwijst dit op het bouwjaar tussen 1660 en 1670. De waterloop loopt dwars doorheen het natuurstenen gebouw. Er is een ingebouwd metalen bovenslagrad. Het interieur is nog intact: twee steenkoppels (kunststenen), een builmolen (afkomstig uit de moulin Otte van Cherain) en een elektromotor van 30 PK. Tijdens de eerste wereldoorlog plaatste eigenaar Maxime Braquet een turbine om eletriciteit op te wekken (hetgeen gebeurde tot in 1922). Zijn dochter Odile (1904-1980) was molenaar tijdens de tweede wereldoorlog. Daarna werd Félicien Entenich (1890-1969) er molenaar. Na een dispuut richtte hij een molen op in een schuur...
We kunnen alleen maar hopen dat deze intacte watermolen ooit beschermd wordt als monument... Het gebouw is thans ingericht als vakantiehuis (chambre d'hôtes) voor 12 tot 18 personen. Het molenerf is rustig gelegen aan het eind van een doodlopende weg. Op het terrein is een waterval, waarvan het beekje langs het huis loopt. Daarnaast is een grote tuin en een bos.

Jacky ADAM & Lieven DENEWET

Jacky Adam, "Des Moulins et des Hommes. L'Ourthe orientale", Editions Eole, La Roche-en-Ardenne, 2001, p. 185-191 (mondelinge getuigenissen van Raymond Entenich en Lucien Grandjean, °1920).
Mailbericht Leo van der Drift, Den Haag, 26.09.2014.