De achtzijdige bakstenen rosmolen is gelegen aan de achterkant van het woonhuis. De molen deed dienst tot in 1936 toen de hoeve op het elektriciteitsnet aangesloten werd. De diameter of breedte van de rosmolen bedraagt buitenwerks 6,25 meter; het bouwmateriaal is 19de-eeuwse, verankerde gele baksteen van 20,5 x 10 x 6 cm. Er zijn vier luikopeningen, elk met een blauwstenen dorpel en twee diefijzers. Op de vier trekbalken ligt nu een vaste zoldering, zodat niets meer van de bekapping zichtbaar is. Tentdak met Vlaamse pannen.
In de molen bevonden zich een koppel maalstenen en een bonenbreker (nu verdwenen). Er werd ongeveer 100 kg graan per uur gemalen. Twee paarden, die tegen de zon in liepen, dreven de molen aan. 

De hoevebenaming "Hof ter Yeste" dateert van 1981 en verwijst naar de naam van de middeleeuwse jegenode - een geheel van landerijen zonder nauwkeurige begrenzing - aan de Kwadeweg; Middelnederlands geest = dorre onvruchtbare grond, hoge zandgrond, vooral langs de duinen; "Yestemolen", een in 1551 vermelde windmolen aan het nabijgelegen kruispunt Kwadeweg/Plassendalesteenweg. Hoeve aangeduid op de Ferrariskaart (1770-1778).

Architecturale beshrijving van de hoeve (Agentschap Onroerend Erfgoed)
Lage, losse bestanddelen van baksteen onder zadeldaken rondom een begrint erf met dito oprit; hoger gelegen, witgekalkt boerenhuis aanleunend bij het langgestrekte type. Ten zuiden mogelijke restant van oorspronkelijke omwalling.
Ten noordwesten van het erf, boerenhuis met zes traveeën links en vijf traveeën, o.m. twee opkamertraveeën rechts en ca. negen staltraveeën onder onderbroken zadeldak (Vlaamse pannen); hogere nok voor het centrale gedeelte en klimmend dakvenster bij de star. Oude kern uit de eerste helft van de 18de eeuw, aangepast en uitgebreid in de loop van de 19de en 20ste eeuw. Behouden korfbogige kelderopening onder de opkamer, voorts recentere rechthoekige muuropeningen. Naar verluidt, overkluisde kelder met bakstenen tongewelf. Ten osoten, 19de-eeuwse dwarsschuur (niet evenwijdig aan het boerenhuis, golfplaten), in 1941 afgebrand en het jaar daarop wederopgebouwd. 19de-eeuwse kern nog aangeven door oudere muurparijen met lichtgleuven en korfbogige wagenhuisopening.
Ten westen en noordwesten werden nieuwe loodsen en stallingen opgetrokken.

Luc Devliegher

Literatuur

Luc Devliegher, "Rosmolens in de Westvlaamse kuststreek", in: Biekorf, LXXVI, 1975-1976, p. 281-282; ook verschenen als monografie (Brugge, 1977, 110 p. en 1983, 154 p. - 2de herziene uitgave: Provinciaal Museum van het Bulskampveld te Beernem, Katalogen en Bijdragen, 2), p. 41-42.
F. Gevaert e.a., "Bredene hoevenroute", Bredene, s.d.
Ch. Huys, "Monografie over het bedrijf "Hof ter Yeste", Vrij Landbouwinstituut Roeselare, 1987/ 1988 (onuitgegeven verhandeling).
D. Rotsaert, "Toponymisch glossarium van Bredene. Van Aalstraat tot Zwin", (Bredeniana. Jubileumboek 900 jaar Bredene, Bredene, 1988, p. 74).
A.M. Delepiere, M. Huys & H. Kerrinckx, "Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Bredene", Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL8, 2006.