De Molens van Temse werden gebouwd in 1617 als een korenmolen aan de Kleine Kaai. De gevel is opgetrokken in Vlaamse renaissancestijl. Kort na 1900 werd het gebouw aangekocht door Alfons Van Fraeyenhove en ingericht als bloemmolen met walsenstoelen. In 1911 vernielde een brand het gebouw. De eigenaar trok een nieuw gebouw op, op de hoek van de Zoutstraat, een klein straatje tussen de Kleine Kaai en de Markt. De achterkant van de nieuwbouw sloot aan bij de voormalige watermolen uit 1617. De prachtige gevel, waarvan de vensters na de eerste wereldoorlog werden dichtgemetseld voor de bedrijfsactiviteiten, werd in 2001 gerenoveerd.

Lieven DENEWET

Sofie Demon, "De Molens van Temse", Antwerpen, Masterthesis Artesis Hogeschool, Monumenten- en Landschapszorg, 2010.
F. De Potter & J. Broeckaert, Geschiedenis van de gemeenten der provincie Oost-Vlaanderen, reeks III, dl. 4, Gent, 1881.
D. Van Eenhooge, De voormalige watermolen van Temse, in: Monumenten & Landschappen, VII, 1988, nr. 3, p. 19-26.
Inventaris van de wind- en watermolens in de provincie Oost-Vlaanderen naar gegevens van het Archief van het Kadaster. Derde aflevering. De arrondissementen Oudenaarde en Sint-Niklaas, in: Kultureel Jaarboek voor de provincie Oost-Vlaanderen, XVI, 1962, 2 (Gent, 1963).
Jerome Smet, De molens van Temse. De geschiedenis van de wind-, water- en paardenmolens in de fusie Temse en hun opvolgers de mechanische graanmolens, in: Jaarboek 1986 Gemeentemuseum Temse", p. 1-206.
R. Colaes, Landelijk Temse 1670-1815.
J. Servotte, Toponymie van Temsche, 1926;
J. Geerts & A. Raemdonck, De Burcht en Heerlijkheid van Temsche.
H. Holemans, Oostvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 7. Gemeenten S-T, Opwijk, 2007.