De Moulin de Mirwart is gelegen in een schitterend natuurkader: aan het riviertje de Lhomme, in een heel bosrijk gebied. Het natuurstenen gebouw (met één verdieping) is gerenoveerd, maar het waterrad is verwijderd. Het sluiswerk is nog wel aanwezig. Rond de molen is een zone van stille recreatie: een parkje met zitbanken.

Verval, welvaart, leegstand... de geschiedenis van deze banmolen, (waarvoor de heer op elke exploitatie bijdragen inde) is een aaneenschakeling van epische periodes die het bewogen verleden van het kasteel van Mirwart weerspiegelen.

In het originele gebouw, dat zich rechts van het huidige bouwwerk bevond, stond de machinerie van de molen (één enkel rad, één paar molenstenen). Het was tevens de woonst van de molenaar en zijn familie, tot een tweede rad werd geplaatst. Ze vestigden zich dan een dertigtal meter achteruit, buiten het bereik van de overstromingen.
In de loop van de 17de en de 18de eeuw wordt de molen verder uitgerust en herhaaldelijk verbouwd, waardoor het tweede rad kon worden verwijderd.

De Molen werd volledig stilgelegd na de oorlog van 1914-1918 en verviel beetje bij beetje tot in 1951, toen de Provincie Luxemburg hem aankocht en verbouwde tot slaapgelegenheid voor wandelaars (een zogeheten "gîte d'étape").

De molen werd in 1997 gerenoveerd door de Provincie Luxemburg.

In de buurt bevindt zich het natuurreservaat van "Pré des Forges". Dat domein werd aangelegd om een typische aanslibbingsvlakte te behouden. Dit reservaat van 24 ha wordt "gestuurd", het is vrij toegankelijk langs de zijde van de Lomme.

Lieven DENEWET & Stan VERELST

Infobord bij de molen

Mailberichten
Ton van Schie, 10.11.2022