In het begin van de vallei van Poix, op de samenvloeiing van drie beken (Leupont, Nareday en Correy) ontspringt de Poix. Rond 1820 werd daar een graanmolen opgericht die uitgroeide tot één van de belangrijkste maalderijen in Luxemburg tussen de twee wereldoorlogen. De Moulin d'en Bas werd genoemd naar het gehucht langs de gewestweg naar Saint-Hubert. Als molenaars zijn ons bekend: Isidore Pierard en Marie-Louise Wavreille (huurders, 1895-1908); Hubert Pierrard en Marie Esther Pêcheur (huurders, 1908-1911); Folien Prémont en Antoinette Collas (huurders, 1911-1914); Joseph Nollevaux en Victorine Petit (1914-1931, aankoop in 1921); Léon Mormont en Louisa Nollevaux (eigenaars, 1932-1972); François-Joseph Strépenne en Léona Mormont (eigenaars, 1972-1985, laatste molenaar).

Op 6 september 1944 vernielden de Duitse nazi's de molen, samen met het hele gehucht, bij wijze van represaille. De heroprichting gebeurde in 1945-'46. De molen werd dan met walsenstoelen uitgerust.

Het mechanisme, nog vernieuwd in 1975, werd geheel verwijderd.
In 1996-1997 werden een nieuw houten bovenslagrad (diameter 4 meter) en een turbine Ossberger met een vermogen van 15 à 18 KW geplaatst door Philippe Paquin en de oude molenmaker Louis Schul (1911-2007) uit Maissin, die de laatste artisale wagenmaker was van ons land. Hij onderrichtte de huidige eigenaar, een schrijnwerker, in de techniek om houten molenraderen te vervaardigen. Zo geraakt het vakmanschap niet verloren. Er is een verval van 5,80 m en een debiet van 500 liter per seconde. Aldus kan elektriciteit opgewekt worden voor de verlichting en de verwarming van het gebouw. Deze elektriciteit komt ook op het net (Electrabel). Momenteel is het watermolengebouw ingericht als verblijfplaats voor toeristen met overnachting.

-----------------------------

Début de la vallée de Poix, confluent des trois ruisseaux (Leupont, Nareday et Corey) donnant naissance au Poix. Création en 1830 d'une minoterie qui deviendra une des minoteries les plus importantes de la province du Luxembourg entre les 2 guerres mondiales.

Actuellement, le bâtiment est transformé en gîtes ruraux. Quant au site hydraulique, il a été remis en état en 1997, une turbine Ossberger d'une puissance de 18kw est installée sous 5,80m de chute et pour un débit de 500l/s. Une roue à augets a été également reconstruite par M. Louis Schul de Maissin (+2007), qui était le dernier artisan charron belge. Celui-ci initie le propriétaire des lieux, charpentier de métier, à la technique bien particuliére de construction des roues de moulin. Ainsi le savoir ne sera pas perdu.