De Molen Van Dun (naar de eigenaars) is een stenen graanwindmolen, type bergmolen, in de Chaamseweg 43a.

De molen werd oorspronkelijk in 1887 opgetrokken als een houten achtkante bovenkruier, overgebracht uit Wuustwezel. Oprichter waren de kinderen van Cornelius Van Dun. Hij draaitde voor het eerst op 8 november 1887.

Blijkbaar voldeed deze molen niet. Op het naastliggend perceel (E125g) werd in 1891 de huidige ronde stenen bergmolen gebouwd. De Bestendige Deputatie van de provincie Antwerpen gaf hiertoe op 22 mei 1891 de toestemming aan dezelfde oprichters van de voorgaande molen. Het nieuwe exemplaar draaide voor het eerst op 4 mei 1891: "mise en non activité de l'ancien moulin".

Opeenvolgende eigenaars:
- 1891, opbouw: Van Dun-Snoeys Cornelius, de kinderen, landbouwers te Meerle ("nouvelle construction d'un moulin à vent")
- 1891, opbouw (2de molen): Van Dun-Snoeys Cornelius, de kinderen (kinderen: a) Van Dun Pieter, b) Van Dun Jan-Baptist, c) Van Dun Cornelius en d) Van Dun Anne Catherine, landbouwers te Meerle ("nouvelle construction d'un moulin à vent à moudre le grain")
- 06.05.1907, verkoop: Van Dun-Smits Louis Pierre, molenaar te Meerle (notaris Van Regemorter)
- 1936, erfenis: de weduwe en kinderen (overlijden van Louis Van Dun)
- 27.04.1936, gift: Van Dun Jan-Baptist Louis, handelaar te Meerle (notaris Gilles)
- 26.06.1941, verkoop: Smits-Tack Henri Martin, aannemer te Meerle (notaris Gilles)
- 21.12.1964, verkoop: Vinckx-Voeten Andreas Jozef,handelaar te Oud-Turnhout (notaris Michiel)
- 2014, eigenaar: Verschueren C., Meerle

Na een brand in 1895 werd de molen hersteld. Een storm in 1934 beroofde de molen van kap en gevlucht.

Nu blijft nog een bakstenen romp over, die in goede staat verkeert, met een recente gedrukte kegelvormige, met leien bedekte kap, voorzien van een windwijzer. De romp heeft onregelmatig geplaatste segmentbogige muuropeningen en stellinggaten ter hoogte van smeerzolder. De moleninrichting  is verwijderd.

Zowel de molenromp als het voormalig molenaarshuis (een dubbelhuis van vier traveeën en één bouwlaag) zijn opgenomen in de vastgestelde inventaris van het bouwkundig erfgoed.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Archieven
Rijksarchief Antwerpen, Vergunningsplichtinge Inrichtingen, Meerle, dossier 2.

Werken
J. Jansen en L. Van Nueten, Meerle door de eeuwen heen, Tunhout, 1923;
C. Lauryssen, De molens van het graafschap en hertogdom Hoogstraten, in: HOK, Tijdschrift voor Geschiedenis, Oudheidkunde, Kunst en Folklore, II, 1934, p. 113-119;
H. Holemans & P.J. Lemmens, Molens der Noorder- en Oosterkempen, Nieuwkerken, Ten Bos, 1980, p. 64-65;
P.J. Lemmens, "Molenoverzicht uit het Arrondissement Turnhout van 1830 tot heden", Heemkundig Handboekje voor de Antwerpse Randgemeenten, Kwartaalschrift, Borgerhout, Gitschotel Buurschap, Jg. 12, [1964], nr. 3, p. 18.
S. De Sadeleer & G. Plomteux, "Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Antwerpen, Arrondissement Turnhout, Kanton Hoogstraten,  Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 16N4", Brussel - Turnhout, 2002.
Herman Holemans, "Wind- en watermolens van de provincie Antwerpen. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 2. Gemeenten H-O", Opwijk, Studiekring "Ons Molenheem", 2010.
Mailbericht Willem Roose, 20.07.2014.