De watermolen van Folx-les-Caves of Moulin Bauwin (naar een 19de-eeuwse molenaar) bestond al in de veertiende eeuw. Toen bezat Jean de Foul een hennepbreek-watermolen op de Kleine Gete, op 101,18 meter boven de zeespiegel.

Voor 1834 werd een hennepbreekwatermolen opgericht op het kadasterperceel A28.  Op 11 oktober 1855 kreeg de nieuwe eigenaar Charles-Joseph Lacroix de toestemming van de Bestendige Deputatie van de provincie Brabant om de hennepbraakmolen om te vormen in een graanmolen. Deze werd gebouwd op het nabije kadasterperceel A25a.

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: Jamart, geneesheer te Folx-les-Caves
- 06.05.1855, verkoop: Lacroix Charles, molenaar te Jandrain-Jandrenouille (notaris Dechamps - "une prairie avec un vieux bâtiment qui s'y trouve")
- 03.05.1861, verkoop: Bauwin François, molenaar te Orp-le-Grand (notaris Minot)
- na 1864: en de kinderen
- 11.07.1903, verkoop: Bauwin-Mottart Louis, landbouwer te Folx-les-Caves (notaris Loicq)

In 1883 werd een stoommachine geplaatst, maar er werd ook nog gebruik gemaakt van waterkracht. De watermolen werd in 1906 buiten gebruik gesteld en ingericht als landgebouw.

De molen maakt deel uit van een boerderij. De semi-gesloten gebouwen, omheen een verharde binnenplaas, omvatten de molen zelf (thans ingericht als verblijfplaats), een schuur (die nog gedeeltelijk in vakwerk is opgetrokken) en enkele bijgebouwen. Het huis en de schuur zijn recent gerestaureerd. Alle binnenwerk is verdwenen, maar in de watergevel is het asgat nog zichtbaar.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

------------------
Le moulin de Folx-les-Caves ou moulin Bauwin existait déjà au XIVe siècle. On sait, en effet, qu'à l'époque, Jean de Foul possédait une batterie de chanvre sur la Petite Gette. En octobre 1855, Charles-Joseph Lacroix, alors propriétaire des lieux, fut autorisé à convertir la batterie en moulin à farine. Celui-ci fut plus tard acquis par François Bauwin. Le moulin n'est aujourd'hui plus en activité. Erigés autour d'une cour pavée semi-clôturée, les bâtiments actuels comprennent un corps de logis, ce qui était jadis le moulin proprement dit, une grange partiellement à colombage et quelques dépendances. Le logis et la grange ont été restaurés il y a peu.
Toute la machinerie a disparue. Seul reste la trace de l'orifice par où passait l'arbre de la roue.

Maïté Vanderbruggen & Jean-Paul Vingerhoed

Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 7: arrondissement Nijvel (F-O)", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem", 1998;
M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961.
Mailbericht Ton Slings, 06.12.2012.