Der Molen van Mechelen was een watergraanmolen op de Herk die voor 1830 werd opgericht. De Bestendige Deputatie van Limburg keurde op 21 oktober 1846 de vastgestelde pegelhoogtes goed: 0,857 meter aan de lossluis, 1,142 meter aan de sluis van de spaarvijver en 1,201 meter aan de sluis op het einde van de "uitloper" (lossluis).

In 1844 behoorde de watermolen, samen met de windmolen op het Wijgersveld, toe aan graaf Frans de Borchgrave, die beide molens verpachtte aan de weduwe Meers.
Na het overlijden van graaf Frans kwamen de molens in 1849 op naam van zijn kinderen.
Bij deling van de goederen kwamen de molens in 1879 op naam van graaf François de Borchgrave d'Altena-de Spoelberch.

In 1885 werd een stoommachine geplaatst, terwijl de windmolen tot puin was vervallen. De stoommachine in de watermolen werd reeds in 1892 verwijderd. In 1901 volgde de volledige afbraak.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Lieven Denewet, "Inventaris van de Limburgse watermolens met hun pegelhoogtes (1846-1849)", Molenecho's, 39, 2011, nr. 2
H. Holemans & W. Smet, "Limburgse windmolens in heden en verleden", Nieuwkerken-Waas, 1981.
Holemans H. & Smet W., "Limburgse watermolens. Kadastergegevens: 1844-1980", (Kinrooi), Studiekring Ons Molenheem, s.l., 1985, p. 50.