De Gustingenmolen was een watermolen met houten onderslagrad op de Herk tussen de Alkerstraat en de Snoek. Hij staat reeds, aangeduid op de Ferrariskaart van ca. 1775 als een dubbelmolen, met op de ene oever (kadasterperceel E 983) de korenmolen en op de andere oever (kadasterperceel F530) een hennepbraakmolen of bookmolen om touwen te vervaardigen.

Eigenaars na 1840:
- voor 1844, eigenaar: Devue Paulus (en compagnie), pastoor te Meeuwen
- 1845, verkoop: Istaz Willem, molenaar te Alken
- 1881, erfenis: Vendrickx-Beckers Hendrik (en compagnie), molenaar te Alken
- 1905, erfenis: a) Vendrickx-Beckers Hendrik en kinderen, molenaars te Alken (voor 3/4), b) Smeets Elisa, zonder beroep te Berbroek (voor 1/4)
- 1913, afstand: Vendricx-Vannitsen Hubert, herbergier te Alken

De bestendige deputatie van de provincie Limburg keurde op 5 mei 1847 de vastgestelde pegelhoogte van 1,604 meter goed. De toenmalige eigenaar was Guillaume Istaz.

Het gebouw van de korenmolen en de molenaarswoning lagen in elkaars verlengde en waren in vakwerkbouw opgetrokken. Rond 1914 verdween de watermolen, terwijl de molenaarswoning pas rond 1950 verdween.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Lieven Denewet, "Inventaris van de Limburgse watermolens met hun pegelhoogtes (1846-1849)", Molenecho's, 39, 2011, nr. 2
Herman Holemans & Werner Smet, "Limburgse watermolens. Kadastergegevens: 1844-1980", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem, 1985, p. 5.