De Molen van Vlijtingen was aanvankelijk een houten korenindmolen op de 'Vlijtingen Berg', het hoogste punt aan de westzijde van de Molenweg (nr. 93) die Vlijtingen met Rosmeer verbindt, toen nog omringd door open veld, 

We zien hem aangeduid op de Ferrariskaart van ca. 1775 onder de benaming "Moulin de Vleteghem" (de toenmalige benaming van Vlijtingen). De standaardmolen waaide om in 1838.

Ter vervanging liet molenaar Hendrik Verjans in 1840 een ronde stenen grondzeiler bouwen. Het bouwjaar 1840 stond te lezen boven de ingangspoort. Op de Atlas der Buurtwegen van ca. 1844 zien we al het symbool van een stenen windmolen.

Later kwam de familie Simenon, met Willem Simenon, geboren in 1799 te Herderen en rond 1827 verhuisd naar de Spauwerstraat in Vlijtingen. Hij was de grootvader van Monseigneur Simenon, naar wie de huidige Monseigneur Simenonlaan vernoemd is.

De familie Simenon zou vier generaties lang molenaar blijven. De laatste onder hen was Paulus Simenon. Een overzicht:
- 1879, aankoop: 3/5 aan Peter Simenon-Simons, maalder; 2/5 aan Paulus Servaas, Gertrudis en Margaretha Simenon, rademakers te Vlijtingen
- 1887, erfenis: 5/8 aan de kinderen Simenon-Simons; 3/8 aan Paulus Servaas en Margaretha Simenon
- 1891, erfenis: 3/4 aan de kinderen Simenon-Simons, molenaars en 1/4 aan Paulus en Servaas Simenon
- 1895, erfenis: 3/4 aan de kinderen Simenon-Simons; 1/4 aan Willem en Servaas Simenon
- 1918, erfenis: 9/16 aan Paul, Marcel en Catherina Simenon; 7/16 aan Willem Simenon-Ceunen
- 1954, deling: deels aan Jan Simenon-Moons, molenaars; deels aan Paul Simenon-Leyens, molenaar
- 1976, erfenis: deels aan de kinderen van Jan Simenon-Moros; deels aan de weduwe en kinderen Paul Simenon-Leyers.

Na een volledig herstel in 1936 werd de molen als uitkijkpost van het Belgisch leger, in 1940 door beschietingen beschadigd. Op 3 november 1943 werd de molen nogmaals ernstig beschadigd door de ontploffing op 50 meter afstand van een neerstortende vliegende bom.

Omstreeks 1965 braken de twee laatste wieken af en werden de zware eiken balken weggehaald. De laatste wiekrestanten verdwenen in 1973. In 1992 werd de indrukwekkende molenromp verkocht en gesloopt. De oude bakstenen werden gerecupereerd. Waar eens de molen stond staat nu een gezinswoning.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Literatuur

W. Simenon, "Geschiedenis der voormalige heerlijkheid Vlijtingen", Maastricht, 1901.
W. Smet & H. Holemans, Limburgse windmolens in heden en verleden, Nieuwkerken-Waas, Ten Bos / Studiekring Ons Molenheem, 1981.
Lieven Denewet, "Honderd bespookte molens in Vlaanderen. Een verzameling molensagen van de kuststreek tot het Maasland", Molenecho's, XX, 1992, nr. 2-3.
Lieven Denewet, "Al 11 Vlaamse molenrompen gesloopt sinds 1990", Molenecho's, XXIII, 1995, 4, p. 207.
Mailbericht Eduard Swinnen, 19.04.2014.
Vital Medaerts, “Molendorp Vlijtingen, uniek in Limburg”, GOGRI (Geschied- en Oudheidkundig Genootschap Riemst), jg. 2, nr. 1, febr. 2005, p. 32-38, nr. 2, juni 2005, p. 25-27.

Persberichten
L.V., "Laatste windreus van Zuid-Limburg valt in puin", in: Volksgazet, 8 augustus 1976
M., "Wat moet er met de laatste windreus van Vlijtingen gebeuren?" in: Volksgazet, 1 augustus 1973
M.D., "Molen van Vlijtingen", in: De Autotoerist, 8 januari 1976.
Mz., "Gaat ook de laatste windmolen van Vlijtingen in puin vallen?" in: Het Nieuwsblad, 13 juli 1971.
S.T., "Vlijtingen heeft museum, kan ook de windmolen gered worden?", in: Het Volk, 7 oktober 1965.
S.T., "Verdwijnt de laatste windmolen van Vlijtingen?", in: Het Volk, 5 oktober 1969
S.T., "De laatste windreus van Vlijtingen valt in puin", in: Het Volk, 19 augustus 1973.
J. Van Overstraeten, "De stenen windmolen van Vlijtingen", in: De Autotoerist, 1 december 1958
J. Van Overstraeten, "De windmolen van Vlijtingen", in: De Autotoerist, 25 september 1975.
"Vierde windreus van Vlijtingen veroordeeld tot verdwijnen", in: Het Belang van Limburg, 29 juli 1973
"Laatste windreus uit Zuid-Limburg valt in pui te Vlijtingen", in: Het Belang van Limburg, 5 augustus 1976.