Deze korenwatermolen was de jongste van Brugge. Hij stond aan het Sasplein in het Dampoortkwartier bij de Sint-Lenaardsbrug. Aan de Dampoortsluizen stond al in de 13de eeuw een watermolen, maar de molen bij de Sint-Lenaardsbrug werd pas in de jaren 1860 opgericht, na verleende toestemming door de Bestendige Deputatie van de provinice West-Vlaanderen.

Op 12 februari 1872 's morgens werd de 47-jarige Joseph Mille uit Koolkerke, gehuwd met Mathilde Enneman, per ongeluk geval door het grote wiel terwijl hij in de molen werkte. Hij werd met een vermorzeld been naar het Sint-Janshospitaal overgedragen. Aldaar werd hij 's namiddags zijn been afgezet.

De watermolen was uitgerust met een onderslagrad voorzien van houten schoepen. De sluis, met een natuurstenen basis en houten schotdeuren, maakte gebruik  van het niveauverschil tussen de Ringvaart en de Lange Rei. Vandamme hield de molen in werking tot 1926, waarna het gebouw werd gesloopt, op last van de Directie van Bruggen en Wegen. De kademuren en de stenen basis van de sluis bestaan nog steeds.

Lieven DENEWET

Gazette van Brugge en der provincie West-Vlaenderen, 12.02.1872, p. 2, kol. 2.
Standaerd van Vlaenderen, 13.02.1872, p. 2, kol. 1.
Lieven Denewet, "Ongevallen met Westvlaamse molens - 14", Mededelingenblad Werkgroep Westvlaamse Molens v.z.w., XI, 1995, 3, p. 166.
Jaak A. Rau & Jan D'hondt, Een eeuw Brugge. Deel 1: 1800-1900, Brugge, Marc Vande Wiele, 2001.
Guillaume Michiels, Iconografie der stad Brugge, III, Brugge, 1968.
Marc Ryckaert, Historische Stedenatlas van België, Brussel, 1991.
M. Coornaert, Watermolens en hilteweren in West-Vlaanderen, Jaarboek van de Geschied- en heemkundige kring De Gaverstreke, 1980, p. 45-53.
M. Cafmeyer, "Aan en rond de Langerei in Brugge. Handel en bedrijf eertjids", Biekorf, jg. 77, 1977, p. 100-107 (102-104: Watermolen en Sasplein).