De Molhemse of oude molen, een gesloten standaardmolen, werd opgetrokken ten westen van de kerk van Peer, tussen de huidige Rustoordlaan en Goudbergstraat. Op een ijzeren balk stond het jaartal 1766. Deze staakmolen had reeds op twee plaatsen in Nederland gestaan. Pieter Jan Claes liet deze houten korenwindmolen in 1840 uit Nederland overbrengen naar het Kapelveld te Peer.

In de Atlas van de Buurtwegen (1845) is hij cirkelvormig aangeduid en "Wind Molen" genoemd. Pas un 1848 was hij bedrijfsklaar. In 1861 kocht landbouwer Paul Kenens-Kimps de molen aan van de familie Claes. De weduwe en kinderen Kenens zetten het bedrijf voort van 1887 tot 1891. In dat jaar kwam de molen op naam van Andries Jacobs-Frdderix, landbouwer te Zonhoven.
In 1912 behoorde de molen toe aan de weduwe en kinderen van koopman Prosper Kenens-Lemans. In 1912 werd hij volgens het kadaster volledig herbouwd. Molenaar Jan Smets-Reyners uit Meeuwen kocht de molen aan in 1919.

Op het einde van de jaren 1930 verminderde de activiteit fel door de opkomst van meerdere kleine, elektrisch aangedreven graanmolens, o.a. deze van P. Helzen. De sloop volgde in 1945.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

J. Stinissen, Geschiedenis van Peer in de Middeleeuwen en de Nieuwe Tijd, Peer, 1998.
Peer in oude prentkaarten, Zaltbommel, 1972.
H. Holemans & W. Smet, Limburgse windmolens in heden en verleden, Nieuwkerken, Ten Bos / Studiekring Ons Molenheem, 1981.
Kulturele Kring van Peer, Peer in oude prentkaarten, Zaltbommel, 1972.
Geuns J., Molens in Peer, De zeven torens (Heemkundige Kring Peer), XX, 2005, 1, p. 3-7.
Geuns J., Windmolens van weleer, De zeven torens, XVII, 2002, 1, p. 10.
Jacquemyn L., De windmolen op het Kapelveld te Peer I, II, De zeven torens, IX, 1994, 4, p. 110-121; X, 1995, 1, p. 24.
"De molens van Peer", Ons Molenheem (Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem), 1999, januari-maart, nr. 1, p. 28.