De Wulvergemmolen was een houten korenwindmolen aan de Zepestraat, op 600 meter ten westen van de kerk. Tijdelijk droeg hij ook andere benamingen: "Kercmuelen" (1616), "Torremeulen" (1724), Lievekijnsmolen, Liefkyntmolen (naar de molenaar), Zepemolen (naar de ligging). De eigenaar was dezelfde als die van de Watermolen op dezelfde site, die vaak stilstond door watergebrek.

De molen werd in 1839 openbaar te pacht aangeboden voor een duur van 9 jaar, samen met de medegaande gebouwen en met de medegaande "Koorne-Water-Molen". Toen was de molen gebruikt door Joannes-Baptiste Beseme.
Op 15 september 1856 werd de "Graan Windmolen" te koop aangeboden op bevel van de vrederechter. De molen was in gebruik door August Moncarey met recht van pacht tot 1 augustus 1863. Van de bijhorende watermolen was geen sprake meer.

Molenaars en eigenaars:
- 1559: Lievekynt Jan
- 1623 tot 1633, eigenaar: Robert de Quidt
- 1633, eigenaar: Franchois Vallois
- 1721, eigenaars: Jan Vallaeys en erfgenamen van Michel Vallaeys
- 1741, molenaar: Clement Beseme
- 1763, molenaar: J. Beseme
- voor 1834, eigenaar: a) Beseme-Delancker Jean-Baptist, molenaar te Wulvergem, b) Beseme Laurent Ignace en c) Beseme Martin Louis
- 02.01.1834, deling: (na het overlijden van de voorgenoemden) Beseme Pierre Jean, molenaar te Wulvergem (notaris Glorie - graanwindmolen en watermolen: voor de watermolen werd pas op 24.01.1842 toestemming verleend door de Bestendige Deputatie van de provincie West-Vlaanderen)
- 31.12.1849, erfenis: Beseme Victor Joannes, de minderjarige kinderen (kinderen: a) Beseme Benoit Henri, b) Beseme Charles Henri en c) Beseme Victorius Amand) (overlijden van Pierre Jean Beseme)
- 17.09.1856, verkoop: Moncarey-Vrammout Augustus Eduardus, landbouwer te Wulvergem (notaris Therry - moulin à vent et un bâtiment ayant servi de moulin à eau)
- 13.08.1860, erfenis: de weduwe en de kinderen (overlijden van Augustus Moncarey)
- 04.02.1906, verkoop: Moncarey-Lignel Remi, landbouwer te Wulvergem (notaris Therry)

In 1907 werd de molen van een nieuwe stalen molenroede van de firma Verhaeghe uit Ruddervoorde voorzien.

Remi Moncarey-Lignel liet zijn molen in 1911 slopen. Deze genoot geen al te beste windvang. De directe aanleiding was het succes van de nabije Vuurmolen (Viermeulen, Oude Molen) aan de Kemmelstraat 58 (weg Kemmel-Nieuwkerke), een stoommaalderij uit 1896 va, Charles-Louis Vanelstlande. Remi Moncarey bouwde zelf ook een mechanische maalderij, aangedreven door een gazogène moteur National, kwam in de plaats

Wat nu de maalderij van Vanelstlande betreft. Deze werd vernield in 1915. In 1921 volgde de heropbouw met een armgasmotor. Deze werd in 1950 vervangen door een mazoutmotor. Het malen van graan was in 1971 gestopt, maar de inrichting bleef nog bewaard en is te bezoeken.

Gedrutke bron
Le Propagateur, september 1856 (verkoopsadvertentie)

Werken
Herman Holemans, West-Vlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 8. Gemeenten V-Z , Opwijk, Studiekring Ons Molenheem, 2005.
John Verpaalen, Molens van de frontstreek, Koksijde, De Klaproos, 1995.
Hubert Masquelin & Raymond Six, "Molens in het Heuvelland", in: "Bijdragen ter herdenking aan Hubert Masquelin", Heuvelland, 2011, p. 111-156.
Pattyn Mattias, Over Nieuwkerkenaars en Dranoutenaars die zonder de Lievekijnsmolen te Wulvergem niet kunnen leven..., Westhoek, Tijdschrift voor geschiedenis en familiekunde in de Vlaamse en de Franse Westhoek, XI, 1995, 4, p. 147-148.