Watermolen met onderslagrad uit metaal en hout op de Dijle. Opgericht als graanmolen mits vergunning van de Bestendige Deputatie van de provincie Brabant rond 1865 aan De Vroede op een bocht van de Dijle in de "Prés Libert". De oprichting was voltooid in 1868.

Opeenvolgende eigenaars:
- 1865-68, opbouw: Devroede-Fabry Henri Joseph, molenaar te Limal
- 04.10.1884, erfenis: en de kinderen (overlijden van Henri Devroede)
- 09.02.1891, verkoop: Mathy-Depauw Gustave Joseph, molenaar te Limal (notaris De Broux)
- 13.07.1918, erfenis: de weduwe en de kinderen (overlijden van Gustave Mathy)
- later, erfenis: de kinderen (overlijden van de weduwe Depauw van Gustave Mathy)
- 23.11.1933, verkop: Mathy-Haye Robert Gustave Joseph, molenaar te Limal (notaris Declercq)
- 18.02.1949, erfenis: Mathy Robert Gustaaf Joseph, molenaar te Limal (notaris Declercq)
- 0.06.1952, erfenis: a) Borret-Hayé Marcel, handelsagent te Limbal en b) en de andere erfgenamen (overlijden van Marcel Borret)
- 01.04.1954, verkoop: Van Autgaerden-Havet Theophile Henri en de kinderen, molenaar te Limal (notaris Rancent - graanwatermolen-)
- 07.02.1964, verkoop: Rensonnet-Vandoornick André Lambert René Oscar, industrieel te Sint-Genesius-Rode (notaris Rancent - graanwatermolen)
- 10.03.1976, verkoop: Van de Walle-Lahaye René Alphonse Yvan, zonder beroep te Limal (notaris De Clippele)
- 25.11.1977, verkoop: Faculté universitaire "Saint Louis", te Brussel (notaris Jentges)

In 1872 gebeurde een nieuwbouw, zodat een graan- en een schorsmolen ontstond. Deze schorsmolen werd echter in 1876 weer opgeheven. In 1883 werd een stoommachien geplaatst. Na vergroting ontstond in 1889 een graan- en zandwatermolen. Na gedeeltelijke afbraak in 1891 bleef nog enkel de graanmolen over.

In 1883 werd een stoommachine geplaatst.

De molen van Limal telt twee verdiepingen. Het werd aangedreven door een metalen onderslagrad met houten schoepen (type Sagebienrad) met een diameter van ongeveer 6 meter. Het draaide aan 12 toeren per minuut. Het kon de vier steenkopels laten draaien aan 100 toeren per minuut.

De laatste molenaar was Théophile Van Autgaerden (°Willebringen, 1900- Limal 1976). Hij was na de tweede wereldoorlog overgekomen van de watermolen van Limelette. In Limelette had hij zijn vrouw Angélique Marie Havet (°1897) verloren in een bombardement. Theo werd ook “keizer der keizers” en Europees kampioen in 1950 en 1955 op de staande wip.

Het molengebouw werd in 1977 eigendom van het Saint Louiscollege van Brussel, dat het gebouw als een soort "centre culturel" inrichtte. Later werd het gebouw verkocht aan het pretpark Six Flags uit Waver en omgevormd tot een ontvangstzaal-dansclub. Later werd het een woning. Het interessante Sagebienrad is nog aanwezig. Het gebouw had in 2014 geen functie meer als woning en zag er behoorlijk vervallen uit. Het ligt bij een toegangspoort voor werknemers en leveranciers van Walibi.

Lieven DENEWET, Herman HOLEMANS & Mark VANAUTGAERDEN

Literatuur

Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 7: arrondissement Nijvel (F-O)", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem", 1998;
M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961.
Mailbericht Ton Slings, Heerlen, 18.08.2013 en 25.10.2013.
Mailbericht Mark Vanautgaerden, 2014
Mailbericht Dirk Vansintjan, Rotselaar, 2014