De molen van Lo of Lomolen was een houten korenwindmolen aan de huidige Lo-Molen.
De standaardmolen werd in 1750 gebouwd door Pieter de Bontridder, mits een jaarlijkse cijns van 42 pond ven 40 grooten. De molen droeg het jaartal 1753 en het molenhuis 1757.

Eigenaars en molenaars
- 1750, opbouw: Pieter de Bontridder
- voor 1834, eigenaar: De Busscher-Lemmens Philippus, molenaar te Steenokkerzeel
- 03.09.1850, erfenis: de weduwe en kinderen (kinderen: Ferdinand, Jean, Guillaume François, Marie Françoise, Jean Philippe en Cathérine Philippine) (overlijden van Philippus De Busscher)
- 12.11.1858, verkoop: De Busscher Jean Philippe, molenaar te Steenokkerzeel (notaris Vaes)
- 09.11.1896, verkoop: Imbrechts-De Busscher Louis, molenaar te Steenokkerzeel (notaris Groensteen)
- 02.10.1903, verkoop: Van Rillaer-Imbrechts Pieter Frans, landbouwer te Steenokkerzeel (notaris Van Beneden)
- 24.10.1925, erfenis: de weduwe en kinderen (overlijden van Pieter Van Rillaer)
- 23.04.1934, verkoop: de Croix d'Henchin markgraaf Charles François Jean Marie Philippe, eigenaar te Parijs (notaris Delzaert)

Twee dodelijke ongevallen hadden er plaats in de 19de eeuw.
- In 1871 werd Jozef Imbrechts, 7 jaar oud, zoon van de molenaar, op slag gedood toen hij door een molenwiek getroffen werd terwijl hij speelde aan de voet van de molen.
- In 1892 viel Edward Imbrechts, 24 jaar oud, van de molentrap en bezweek 8 dagen later aan de opgelopen verwondingen.

Gedurende de bezetting 1914-'18 wilden de Duitsers de molen afbranden. Hij werd gespaard dank zij de tussenkomst van een offcier.
In 1920 werden de roeden en de standaard nog vervangen. Eén roede was afkomtig van de molen Wuyts te Bierbeek, de andere (en de askop) van Londerzeel.

Na de dood van Ferdiand Rillaer op 24 oktober 1925 draaide de molen nog een viertal jaar, tot maart 1929; hij werd bestuurd door zijn zonen. Zij dienden het malen te staken door de concurrentie van de molens met gasmotor in de omliggende dorpen (Melsbroek, Berg enz.). Door de slechte wegen waren ze bovendien verplicht het graan ten huize bij de boeren af te halen. De "rangschikking onder de geschiedkundige gebouwen" door de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen kon het intredend verval niet stoppen.

In september 1940 werd de standaardmolen door de Duitsers gesloopt voor de aanleg van de nieuwe "Fliegerhorst Melsbroek" (luchthaven).

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

René Puttemans, "De Windmolens uit het Vilvoordse (rechter Zenneoever), Eigen Schoon en De Brabander, XIV, 1931, p. 277-279 (Steenokkerzeel: Molen van Loo)
"Molens in Steenokkerzeel", De Veerle (Heemkring Ter Ham - Steenokkerzeel Melsbroek Perk), VII, 2004, zomer.
Wauters Alphonse, "Histoire des Environs de Bruxelles", 1855.
Paul Degraeve, "De molen van Loo", De Veerle (Heemkring Ter Ham - Steenokkerzeel, Melsbroek, Perk), XIV, 2011, zomer.
Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 3: arrondissement Halle-Vilvoorde (M-Z)", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem", 1992, p. 57. 
M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961.
Alphonse Wauters, "Histoire des Environs de Bruxelles".