Deze watermolen was gelegen op de Meulebroeck, een laaggelegen weide aan de Mandel. Hij diende als koren- en oliemolen. De broecken waren regelmatig overstroomd. Ooit werd de molenaar beloond met een vrijstelling van cijns, omwille van zijn inzet om vele mensenlevens te redden.

De molen verdween reeds op het einde van de 16de eeuw, tijdens de godsdiensttroebelen. De ruïne bleef nog bestaan en duikt nog op in verslagen over veldslagen.

De watermolen bleef verder leven in de toponymie, zoals de vermelding "het watermeulenstick" in 1660.

In 1947 werd door de gemeente Oostnieuwkerke een bedrag ter beschikking gesteld om, ter gelegenheid van het rechttrekken van de beek, ook de stenen en fundamenten te verwijderen.

In 1984 lanceerde het marktcomité "de Meulebroeckrijders", met voorzitter Walter Vangheluwe, het huwelijk van de reuzen "Narden" en "Mance" in zaal Zonnebloem. De historische achtergrond voor deze reuzen werd gevonden in  de legendarische verklaring van de term "Meulebroeck" met de sinds lang verdwenen watermolen.

Lieven DENEWET

K. De Flou, Toponymie van Westelijk Vlaanderen..., Brugge, dl. XVII, p. 101-103.
M. Coornaert, Watermolens en Hilteweren in West-Vlaanderen", Jaarboek van de Geschied- en Heemkundige Kring De Gaverstreke, 1980, p. 45-53 (48).
VVVR, "Oostnieuwkerkse reuzen Narden en Mance gehuwd", Het Nieuwsblad, 11.09.1984, Streeknieuws, p. 12.
Opzoekingen door Walter Vangheluwe, voorzitter van marktcomité "De Meulebroeckrijders" in 1984.