De Stenen Molen of molen Fransmans (naar de oprichter) was een stenen graanwindmolen (type bergmolen) aan de zuidzijde van de Waterschaapstraat (nr. 4), op 800 meter ten noordwesten van de kerk van Galmaarden.

De molen werd gebouwd tussen 1775 en 1830.

We vinden hem aangeduid op de:
- Atlas der Buurtwegen (ca. 1842) met de benaming "Steene Molen".
- topografische kaart van Ph. Vandermaelen (ca. 1850)
- kadastrale kaart van P.C. Popp (ca. 1855) met een kleine tekening van een stenen molen.

De erfgenamen van Jan Magnus Fransmans, die de molen rond 1834 bezaten, waren ook de bezitters van:
1) de houten korenwindmolen in de Hoogstraat (Potaardeveldmolen), die zich een 800-tal meter meer noordwaarts bevond en die al in 1841 verdween.
2) de nog bestaande Gemelingen- of Driscartmolen, een graan- en oliewatermolen in de Molenstraat.
Deze erfgenamen woonden allen buiten Galmaarden en ze verhuurden hun molens aan molenaars.

Eigenaars na 1830:
- voor 1834, eigenaar: Fransman Jan Magnus, de erfgenamen:
a) Fransman Jean Eugène (voor 1/4), advocaat te Enghien / Edingen
b) Fransman Eléonore Puliherie, echtgenote Pilette Leonard Joseph (voor 1/4), eigenaar te Ath,
c) Fransman Charles (voor 1/4), advocaat te Brussel
d) Antheunis-Fransman Charles Joseph, de kinderen (voor 1/4) (kinderen: Charles Joseph, Jean Adolphe, Désiré, Felix Constant, Eugenie Françoise en Paul)
- 09.08.1841, verkoop: Vanopdenbosch-Plasman Jan Jozef, molenaar te Galmaarden (onderhandse akte)
- 08.06.1878, erfenis: de kinderen
- 17.07.1894, verkoop: Driscart-Allebaut Leo Jozef, molenaar te Galmaarden (notaris Deleener)
- 20.03.1923, verkoop: Bauwens-Devos Frans, werkman te Galmaarden (notaris Ectors)
- 09.01.1964, erfenis: de kinderen
- 17.12.1964, verkoop: Platbrood-Favyts André Theophile, metaalbewerker te Galmaarden (notaris Van Holen - "stenen molen als huis ingericht")

De molen werd onttakeld in 1913 en ingericht als landgebouw.
De ingekorte romp werd in 1921 ingericht als huis.
De laatste eigenaar André Platbrood-Favyts overwoog om er een restaurant op te starten maar dat ging niet door. Hij sloopte de romp in 1965 nadat hij een nieuw woonhuis had opgetrokken vlak naast de molen.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

Hubert De Weerdt & Luc Cromphout, "De molens van Galmaarden", Londerzeel, 2017.
M. Matthijs, "Galmaarden 1890-1950", 1985, II, p. 123.
Herman Holemans, Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 2: arrondissement Halle-Vilvoorde (A-L), Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem", 1991, p. 43.
Bernard Roobaert, Overzicht van de molens van de streek van Edingen met hun oudste vermeldingen, Molenecho's, XXIV, 1996, nr. 3-4, p. 116-180.
M.A. Duwaerts e.a., De molens in Brabant, Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961.
B. Roobaert, Een overzicht van de molens van het Oude Land van Edingen en hun oudste vermeldingen, in: Het oude Land van Edingen en Omliggende, Herne, jg. XXI, 1993, nr. 2, p. 97-133, ill.
Lieven Denewet, Honderd bespookte molens in Vlaanderen. Een verzameling molensagen van de kuststreek tot het Maasland, Molenecho's, XX,1992, nr. 2-3, p. 146, 210.
A.-M. Vanden Herrewegen, "Sagenonderzoek in het grensgebied van de provincies Oost-Vlaanderen, Brabant en Henegouwen", Leuven, 1975 (licentiaatsverhandeling), deel 2 (Sagenverzameling en Bijlagen), p. 119.