De Steenoppermolen of Rode Molen was een stenen korenwindmolen, type stellingmolen met geteslede gaanderij. Hij stond op de hoek van de Heikenstraat en de Kerkweg, precies halfweg het dorp en de Kwadeschranshoeve (aan de grens op Hever).

Hij werd in 1851 opgericht mits toestemming van de Bestendige Deputatie van de provincie Brabant aan de familie Peeters-De Keyser, eigenaars van de brouwerij aan de Molenbeek, waar later Theophiel Wouters (1836-1904) de "Boortmeerbeekse Bruine" brouwde. De molen draaide bijna uitsluitend voor de brouwerij Wouters.

Opeenvolgende eigenaars:
- 1851, opbouw: Peeters-De Keyser Jan-Baptist, de weduwe en kinderen, te Boortmeerbeek
- 05.08.1859, deling: a) Peeters Jean Joseph, brouwer te Boortmeerbeek, b) Peeters François Hubert, brouwer te Boortmeerbeek, c) Peeters Jeanne, echtgenote Van Horenbeeck Philippe, herbergier te Boortmeerbeek, d) De Keyser Joseph, e) De Keyser Françoise, f) De Keyser Catherine en g) De Keyser Adolphe (notaris Van Bellinghen)
- 07.02.1870, verkoop: Wouters-De Keyser Theophile Guillelmus, brouwer te Boortmeerbeek (notaris Van Bellinghen)
- 18.09.1885, verkoop: Laenen-Keersmaeckers Louis, molenaar te Boortmeerbeek (notaris Delvaulx)
- 04.11.1912, verkoop: Verlinden-Laenen Emiel, molenaar te Boortmeerbeek (notaris Loos/Lors)

Rond 1855 behoorde hij toe aan de kinderen Joannes-Josephus Peeters, brouwers, en aan de kinderen Jos. Dekeyser (Rijmenam) (grondperceel van 1,70 a oppervlakte).

Het Kempense gezin Ludovicus Laenen (1844-1921)-Cecilia Keirsmaeckers (1852-1920), dat te Hombeek op een molen werkte, werd door Theophiel Wouters naar Boortmeerbeek gehaald om de "Stenen Opper" draaiende te houden. Hun dochter Odile Laenen (1884-1971) huwde met Emiel Verlinden (1880-1958), een molenaarszoon uit Sint-Katelijne-Waver, en zagen bij hun terugkomst van "de vlucht" hoe hun molen in puin en as was gelegd. Victor Verlinden (1911-1995), zoon van Emiel Verlinden en Odilia Laenen, bouwde een miniatuur-versie van "de Stenen Opper".

Duitse soldaten staken De Stenen Opper in augustus 1915 in brand. Enkel de uitgebrande stenen romp bleef nog over, zonder kap en wieken. Na de oorlog werd de romp gesloopt.

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

J. Peeters & G. Wouters, "De familie Servaes en de Boortmeerbeekse watermolen", in: Heemkring Ravensteyn (Boortmeerbeek, Heemkring Ravensteyn), jg. 8 (1994), nr. 3; nr. 4, blz. 147-156.
(J. Peeters & G. Wouters), "De naamdragende afstammelingen van Remigius alias Rombout Servaes", Boortmeerbeek, Heemkundige kring Ravensteyn vzw, 2011, 122 p.
M. Fierens, "Boortmeerbeek, van heerlijkheid tot gemeente", Boortmeerbeek, 1979.
Cyriel Wellens: Boortmeerbeek, in: Oost-Brabant III, Heemkundig handboek voor Aarschot, Diest, Haacht, Zoutleeuw en omliggende gemeenten bezorgd door de Hagelandse Werkgemeenschap, 1957, p. 29-43.
M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961;
Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1985. Brabantse wind- en watermolens. Deel 4: arrondissement Leuven (A-L)", Kinrooi, Studiekring 'Ons Molenheem', 1993, p. 22-23.
Vera De Bie, Jan Peeters & Georges Wouters, "Boortmeerbeek, Hever en Schiplaken in Stenen getuigen uit het verleden", Boortmeerbeek, Heemkundige kring Ravensteyn vzw, 2003, p. 31-32.
Mededeling Wim Van der Elst, Laken, 13.01.2014.