De Wevelgemnaren noemden deze molen "Mentes ne meulne" naar twee opeenvolgende molenaars die Clement heetten. Het was een staakmolen met twee zolders, ingericht als korenwindmolen met in de onmiddellijke omgeving een kapelletje. De molen stond op een molenwal waarvan de oprit onmiddellijk aansloot op de straat. Tot op het einde van zijn bestaan had de molen een houten askop en twee houten pestelroeden.

De staakmolen werd opgericht in 1802 door Guilliam Josephus Callewier (1754-1806) en Marie Francisca Maes (1753-1836), weduwe Vandecasteele in 1802-1803. Hij stond enkele tientallen meters ten westen van hun oliewindmolen.

Vanaf 1816 werd de molen uitgebaat door hun zoon Joanns Clement Vandecasteele (1786-1830), die gehuwd was met Sopohie Vanneste (1792-1863). Na het overlijden van M.F. Maes werden de goederen in 1837 verdeeld. De weduwe en de zes minderjarige kinderen van J.C. Vandecasteele kregen de korenwindmolen met aanpalend molenaarshuis. De kinderen Vandecasteele traden pas in 1860 uit onverdeeldheid. Clement, Ferdinand, Petrus, Catherine en Mathilde bleven samenwonen en baatten de korenwindmolen verder uit.

In de nacht van 22 mei 1886 werd de windmolen erg beschadigd door een blikseminslag. De krant "De Meenenaar" rapporteerde de volgende schade: "De staak is gesplintert en in stukken geslegen, de pestel met zeil afgerukt en geheel verbrisseld, de asse is ook beschadigd, de steekband van onder den molen afgeslegen, in een woord bijna niets die den molen aangaat is niet verwikkeld".

Ferdinand en Mathilde betaalden reeds in 1895 geen patentbelasting meer voor het malen van graan. Ze verkochten hun molen in 1897 aan Victor De Gryse, slachter te Menen. Nog in datzelfde jaar deed de nieuwe molenaar Charles Dewitte-Ermirie Dorme de molen terug draaien. Op 19 maart 1912 erfde Marie De Gryse de molen. Enkele maanden later vertrok Dewitte naar Lauwe.

De molen werd in 1912 gesloopt. Het molenhuis en de molenwal werden in 1914 verkocht aan Theofiel Doornaert-Claeys.

Het vroegere molenhuis (de woningen nrs. 71 zen 73) werd in de loop der tijden verbouwd en opgedeeld, maar is nog duidelijk te onderscheiden van de andere huizen in de rij. In het berghok van het huis nr. 77 is een hoeksteen van één van de teerlingen verwerkt.

Ludo VANHOVE

Ludo Vanhove, "Meulewalleke en Ments ne Meulne", Wibilinga, IX, 1996, 1, p. 36-69.
[Vanhoutte Herman e.a.], Wevelgemse molens. Een kroniek, Wevelgem, Culturele Raad Wevelgem, 2010, 56 p.
Herman Holemans, West-Vlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 8. Gemeenten V-Z , Opwijk, Studiekring Ons Molenheem, 2005.
De Meenenaar (krant), 1886, nr. 23.