De molen Van Slambrouck (naar de eigenaars-molenaars) werd in 1798 gebouwd op de Hille, als een houten graan- en oliewindmolen, type driezolder-staakmolen.

Oprichter was Jacob Van Slambrouck, geboren te Zwevezele op 18 december 1754, zoon van Petrus en Anna Sap en gehuwd met Barbara Goossens (°Koolskamp 1769). Hun kinderen, allen geboren te Zwevezele, waren:
1. Jan (°21.01.1793),
2. Karel (°22.08.1795)
3. Barbara (°15.01.1798)
4. Frans (°1800)
5. Jozef (°1803 - +Zwevezele 31 mei 1805)
6. Jozef (°1806)
7. Julie (°1808).
Bij de geboorte van Barabara op 15 januari 1798 werd vader Jacob voor de eerste keer "molenaar" genoemd. In 1815 waren alle kinderen nog thuis bij hun ouders. Frans zette in 1818 het bedrijf verder.

Eigenaars:
- 1798, oprichting: Jacob Van Slambrouck, gehuwd met Barbara Goossens
- 1818, opvolging: Van Slambrouck-Loncke Frans (zoon van Jacob), molenaar te Zwevezele
- 04.12.1832, erfenis: Van Slambrouck-De Brabandere Auguste Frans, landbouwer te Zwevezele (overlijden van vrouw Loncke)
- 1842, eigenaar: Van Slambrouck Frans, molenaar te Zwevezele (verklaring van 09.09.1842)
- 10.09.1886, verkoop: Naamloze Maatschappij "Le Crédit général des Flandres" te Brugge (notaris Coulier)

De molen Van Slambrouck (Jacob en zoon Frans) werd bij de telling van 1821 in de eerste klasse ondergebracht.

De molen werd door het kadaster in 1834 in eerste klasse ondergebracht.

Hij waaide om op 25 april 1853 en werd herbouwd als een staakmolen op torenkot, ingericht als koren- en oliemolen.

Frans Van Slambrouck richtte op 11 januari 1866 een aanvraag aan het college van burgemeester en schepenen van Zwevezele "tot het daerstellen eener stoomtuig van 6 peirdenkrachten sectie B nr. 480". Sindsdien werd de molen in het kadaster als een "stoomtuigmolen" en niet meer als een windmolen omschreven. De stenen onderbouw bleef overeind. Op 8 oktober 1874 deed hij een aanvraag om veranderingen aan het stoomtuig aan te brengen, met een verhoging van de stoomkracht tot gevolg. Zijn huis stond aan de overhkant van de Grote Baan, sectie C nr. 174a (rond 1980 bewond door De Schout).

Het molenrestant verdween in 1889. Op de kadastraele opmetingsschets verdween het ronde molenteken en in een notariële akte van 12 maart 1889 werd gemeld: "le moulin et les annexes sont démolis".

Lieven DENEWET & Herman HOLEMANS

G. Lams & A. Vandewiele, Een verleden voor mensen van heden. Wingene en Zwevezele door de jaren heen, 1990, Roeselare, p. 109.
Herman Holemans, "West-Vlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 8. Gemeenten V-Z , Opwijk, Studiekring Ons Molenheem, 2005.
Lams L. i.s.m. Vandewiele A., Zwevezele, in Hollevoet F., Als straten gaan... praten, Tielt, 2005, p. 308.
A. Vandewiele, Zwevezele. Deel 1. De Parochie Zwevezele tot 1795, Zwevezele, 1981.
A. Vandewiele., Zwevezele. Deel II. De Gemeente Zwevezele tot 1940, Zwevezele, 1981, p. 92. 137, 263.
"De molens van Zwevezele", Het Houtland, jg. 1972, p. 5-11.