De Watermolen van het Paddeschoothof was een watermolen met onderslagrad. Hij stond op de Puyenbeek, bij het Paddeschoothof, aan de noordzijde van de Watermolendreef (bij de overgang naar de Watermoelnstraat).

De watermolen werd opgericht voor 1236. Aanvankelijk een korenmolen, werd hij later ook ingericht als mout-, snuif en volmolen.

De watermlen was gelegen op de Puyenbeek, bij het Paddeschoothof, aan de huidige Watermolenstraat en de Paddeschootdreef.

Er waren regelmatig klachten van overstromingen.

In 1834 werd de watermolen opgeheven en inrgeircht als woonhuis. De wezen van de overleden kasteelbewoner Willem van Malcotte waren toen de eigenaars.

Het Paddeschoothof bestaat nog als herenwoning, als enig overblijfsel van het kasteel van 1626. Het is opgenomen in de vastgestelde inventaris van het bouwkundig erfgoed.

Lieven DENEWET

---------------------------

Het Paddeschoothof (Paddeschootdreef 132). Architecturale beschrijving (Agentschap Onroerend Erfgeod)

Het "Paddeschoothof" is de voormalige zetel van de gelijknamige  heerlijkheid opklimmend tot de 15de eeuw. Alleenstaande omwalde herenwoning, enig  overblijfsel van het kasteel van 1626, omgeven door een ruime tuin met  bakstenen afsluitmuur en korfboogpoort aan de straatzijde. Onderkelderd  (getraliede bolkozijnen) en verankerd dubbelhuis, in 1787 grondig verbouwd  en ook in de 19de eeuw merkelijk aan de tijdsgeest aangepast. Gedecapeerde  bakstenen lijstgevel van zeven traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak (Vlaamse pannen). Risalietvormende middentrav. met puntgevel. Rechthoekig vlak  omlijste vensters met XIX ramen, arduinen lekdrempels en korfbogige  ontlastingsboog van blauwe baksteen. Rechthoekige deur in blauwe  baksteenomlijsting, met gecementeerde neuten en arduinen waterlijst en  tussendorpel met jaartal 1626. Erboven, rechthoekige vensters, accoladeboogvormig ontlast. Zijpuntgevels met verschillende sporen van  vroegere muuropeningen en in de top twee kleine rechthoekige venstertjes in  zandstenen omlijsting (een kwart van een kruiskozijn). Achtergevel met  aanbouwsel, rechth. vensters en behouden getrapt dakvenster met zandstenen  bolkozijn.

De Potter F. & Broeckaert J., Geschiedenis der stad St.-Nicolaas, Gent, 1881, p . 221-222.
Demey A., Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Oost-Vlaanderen, Arrondissement Sint-Niklaas, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 7N2 (S-T), Brussel - Gent, 1981.
Inventaris van de wind- en watermolens in de provincie Oost-Vlaanderen naar gegevens van het Archief van het Kadaster. Derde aflevering. De arrondissementen Oudenaarde en Sint-Niklaas", in: Kultureel Jaarboek voor de provincie Oost-Vlaanderen, XVI, 1962, 2 (Gent, 1963).
G.K. Kockelberg, "De molens van Sint-Niklaas", in: Ons Molenheem, jg.30, 2005, nr. 3, juli-september, p.56-57, ill.
H. Holemans, "Oostvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 7. Gemeenten S-T", Opwijk, 2007.