De Bogaertmolen (naar een uitbater-molenaar) was een houten korenwindmolen op de tweede Brusselse vestingen, rechtover het vierde torentje vanaf de Hallepoort, op de hoek van de huidige Zuidlaan (Boulevard du Midi) en Nieuwland (rue Terre-Neuve).

Oorspronkelijk werd hij in 1651 gebouwd nabij de Hallepoort. Uiteengenomen in 1672 en wederopgebouwd o de bovengenoemde plaats.

We zien hem aangeduid op de Villaretkaart (1745-1748) en de Ferrariskaart (ca. 1775) met het bruin symbool van een staakmolen.

De molen werd door brand vernield in 1825 en niet heropgericht. Er zijn ons geen afbeeldingen van bekend.

Lieven DENEWET

Landkaarten
Villaretkaart (1745-1748)
Ferrariskaart (1775)

Werken
- Alexandre Henne & Alphonse Wauters, "Histoire de la Ville de Bruxelles",  Brussel, I-II, 1845.
- M.A. Duwaerts e.a., "De molens in Brabant", Brussel, Dienst voor Geschiedkundige en Folkloristische Opzoekingen van de Provincie Brabant, 1961.
- Herman Holemans, "Kadastergegevens: 1835-1980. Brabantse wind- en watermolens. Deel 1: arrondissement Brussel-Hoofdstad", Kinrooi, Studiekring 'Ons Molenheem", 1989.
- Paul Bauters & Marc Villeirs, "Les moulins à eau et à vent de Woluwe-Saint-Lambert et de la région bruxelloise. Histoire et technologie / Water- en windmolens van Sint-Lambrechts-Woluwe en van het Brussels gewest. Geschiedenis en techniek", Woluwe-Saint-Lambert/Sint-Lambrechts-Woluwe, 1996 (Musée communal de Woluwe-Saint-Lambert, cahier n° 2 / Gemeentelijk museum van Sint-Lambrechts-Woluwe, tijdingen n° 2).