Er stond nog een derde molen in de Kortrijkstraat: aan de noordkant, nabij de kruising met de Bekaertstraat.
Deze molen komt voo op de Ferrariskaart van ca. 1775 met een bruin symbool (= houten windmolen).

Even voor 1790 werd de molen door Pieter Bossaert verplaatst naar Wijtschate.

De rekening van de "Staten van de Provincie West-Vlaanderen" in 1790, opgemaakt door sieur Meynne, boekte een aantal inkomsten van taksen op deze "moulin à tabac", uitgebaat door Pierre Bossaert, "et qu'il y a fait transporter au village de huit et quatre Chatelenie d'Ypers (huit et quatre = Wijtschate!).

Zie verder: Wijtschate, Snuifmolen

Lieven DENEWET

Archieven
Universiteitsbibliotheek Gent, handschrift nr. 880, f° 326v°-331r° (rekening van de Staten van de Provincie West-Vlaanderen, opgemaakt in 1790 door sieur Meynne).

Werken
A. Ovaere, Sprokkelingen uit Zwevegem's verleden, 3 delen, Kortrijk, s.d. (niet vermeld)
Torie Mulders,"De windmolens tussen Schelde en Leie, in: Handelingen van de Koninklijke Geschied- en Oudheidkundige Kring van Kortrijk, XXII, 1946-1948, p. 46-107 (niet vermeld)
J. Bataille, H. Demeulenaere, S. Vroman & J. Deloof, Onze molens nu en toen. Heestert, Moen, Otegem, Sint-Denijs en Zwevegem, Kortrijk, 1994.
P. Vanneste, Nog molens in Zwevegem, Heestert en Otegem..., in Zanen en Zanten, I, 1997, p. 51-55.
A. De Gunsch & S. De Leeuw m.m.v. T. Callens, Inventaris van het bouwkundig erfgoed, Provincie West-Vlaanderen, Gemeente Zwevegem, Deelgemeenten Zwevegem, Heestert, Moen, Otegem en Sint-Denijs, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen WVL26, 2006.
Herman Holemans, West-Vlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 8. Gemeenten V-Z , Opwijk, Studiekring Ons Molenheem, 2005.
Mailbericht Eduard Swinnen, 19.12.2013.