Schrijnwerker Pierre Van Herpe-De Clercq liet in 1925 bovenop zijn werkhuis in de Olmkensstraat  (nr. 1) een kleine houten zaagwindmolen (staakmolen, dakmolentje) bouwen om een cirkelzaag aan te drijven en te malen voor eigen gebruik.
Na zijn overlijden op 2 februari 1932 erfde zijn zoon Emile Van Herpe-Sackx, landbouwer te Dikkele, de hofstede en medegaande gebouwen, waaronder het atelier met het dakmolentje (akte notaris Van de Velde).
Tijdens de tweede wereldoorlog werd er heimelijk 's nachts gemalen. Toen stonden er altijd een paar mannen op de uitkijk, om te zien of er "genen Duits" aankwam. Ze kwamen dan met een zak graan op de kriwagen of op de fiets.

Na de tweede wereldoorlog geraakte het molentje in verval. De wieken werden afgenomen en gebruikt om de weg af te spannen als de koeien moesten oversteken of als afsluiting van de weide.

Emiel Van Herpe begon in 1947 te malen met een elektromotor van 5 à 6 pk. Het woonhuis werd gebouwd in 1949. Zoon Raphaël Van Herpe (°1936) begon met een (nog bestaande) mechanische maalderij aan de Dikkelsebaan.

Het molentje werd gesloopt in 1949 bij de bouw van het nieuwe woonhuis.

Lieven DENEWET, Frydda VAN DE VELDE & Herman HOLEMANS

- Inventaris van de wind- en watermolens in de provincie Oost-Vlaanderen naar gegevens van het Archief van het Kadaster. Derde aflevering. De arrondissementen Oudenaarde en Sint-Niklaas", in: Kultureel Jaarboek voor de provincie Oost-Vlaanderen, XVI, 1962, 2 (Gent, 1963).
- Herman Holemans, "Oostvlaamse wind- en watermolens. Kadastergegevens 1835-1990. Deel 1. Gemeenten A-B", Kinrooi, Studiekring Ons Molenheem, 1996.
- F. Verlaeckt, F. Van de Velde, L. Denewet e.a., "De molens van Zwalm. Een lees- en kijkboek", Zwalm, Heemkundekring De Zwalm, 2010, p. 40-43.
- Julien Th. Vandeputte, De molens van het arrondissement Oudenaarde, Uit hun geschiedenis, Oudenaarde, 1974.